ΑΕΡΑΣ

Μία μέρα που φυσάει αρκετά
συζητάμε για τον αέρα.

Τον ακούμε,
βγαίνουμε έξω και προσπαθούμε να τον δούμε.
Δεν τα καταφέρνουμε 
αλλά παρατηρούμε πώς επηρεάζει το περιβάλλον:
κουνάει και ρίχνει τα φύλλα,
κουνάει τη σημαία, τα σύννεφα, τα μαλλιά μας,
τα ρούχα μας, τα χαρτάκια...

Φοράμε ένα καπέλο και προσπαθούμε να περπατήσουμε χωρίς να μας το πάρει... Άδικος κόπος!
Το αρπάζει κι εμείς το κυνηγάμε ...

Μπαίνουμε μέσα στην τάξη και αναρωτιόμαστε:
Υπάρχει αέρας εδώ μέσα;

Δεν τον ακούμε, δεν τον βλέπουμε, δεν τον μυρίζουμε,
δεν μπορούμε να τον πιάσουμε...

κι όμως μπορούμε:
Παίρνουμε μια σακούλα και τρέχουμε.
Η σακούλα ξαφνικά γεμίζει!!!
Γεμίζει με...αέρα!!!

Οπότε... Ναι, υπάρχει αέρας μέσα στην τάξη.

Κάποιο παιδί φουσκώνει τα μάγουλά του
και λέει: 
-  Μάζεψα τον αέρα μέσα στο στόμα μου.

Κλείνουμε στόμα και μύτη και παρατηρούμε
ότι χωρίς τον αέρα δεν μπορούμε να ζήσουμε.



Φυσάμε μπαλάκια:
ένα ελαφρύ από φελιζόλ κι ένα μεγαλύτερο πλαστικό.

        

Διαπιστώνουμε ότι ο αέρας έχει δύναμη.
Το πρώτο το ρίχνουμε άνετα κάτω αλλά 
μόνο αν φυσήξουμε δυνατά μπορούμε να μετακινήσουμε το δεύτερο.

Στη συνέχεια κάθε παιδί προσπαθεί να ρίξει φυσώντας τα εξής αντικείμενα:
μολύβι, φτερό, βαμβάκι, πλαστικό τουβλάκι, καρφίτσα και μπαταρία.

Στον ακόλουθο πίνακα, που βρήκαμε στην ιστοσελίδα
http://pro-sxolika.blogspot.gr/2012/10/blog-post_30.html , σημειώνουμε μία γραμμούλα για κάθε αντικείμενο που ρίχνουμε κάτω:

Στο τέλος μετράμε πόσες φορές καταφέραμε να ρίξουμε το κάθε αντικείμενο:

και προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί δεν καταφέραμε να τα ρίξουμε όλα.




Διαβάζουμε το βιβλιαράκι "Ο αέρας"
και διαπιστώνουμε πόσο χρήσιμος είναι...

                   

                    

μα και πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει.

Παίζουμε το κλασικό παιχνίδι "πετάει πετάει..."

και ζωγραφίζουμε φυσώντας με καλαμάκι: