ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Εναλλάσσοντας διάφορα είδη μουσικής, τα παιδιά κινούνται ανάλογα με το συναίσθημα που τους δημιουργεί.

Χωρίζουμε το χώρο με 2 μεγάλα υφάσματα σε 4 "δωμάτια". Τα παιδιά μπαινοβγαίνουν σε αυτά ανοίγοντας φανταστικές πόρτες με διαφορετικούς τρόπους και σε κάθε δωμάτιο αισθάνονται διαφορετικά συναισθήματα.

Ορίζουμε τα δωμάτια χρησιμοποιώντας μάσκες συναισθημάτων σε δωμάτιο της χαράς, της λύπης κτλ.

Κάθε παιδί μπαίνει σε κάθε δωμάτιο, αναπαριστάνει το αντίστοιχο συναίσθημα και λέει μία πρόταση...

Σε κάθε δωμάτιο κάνουν κάτι δείχνοντας ταυτόχρονα το αντίστοιχο συναίσθημα (π.χ. γράφουν θυμωμένοι, πλάθουν χαρούμενοι κτλ).

Χαλάρωση: νιώθουμε μια γλυκιά βροχούλα να πέφτει στα μάγουλά μας, η οποία γίνεται πιο δυνατή και μας εκνευρίζει, βροντές και αστραπές μας φοβίζουν αλλά μετά βγαίνει ο ήλιος και οι ακτίνες τους χαϊδεύουν όλο μας το σώμα.

Όταν ξυπνάμε αντιλαμβανόμαστε ότι βρισκόμαστε σ' ένα μουσείο. Ένα κυκλαδικό ειδώλιο περιμένει να μας πει το μυστικό του, αρκεί να πλησιάσουμε το αυτί μας στο πρόσωπό του.

Γινόμαστε αγάλματα στο μουσείο συναισθημάτων. 

Ένα παιδί βγαίνει έξω και όταν μπαίνει διαπιστώνει ότι όλα τα παιδιά - αγάλματα παρουσιάζουν το ίδιο συναίσθημα.

"Μπήκα στο δωμάτιο της χαράς / λύπης κτλ."

Με αυτή την εισαγωγή παρουσιάζουμε στα παιδιά το βιβλίο 

"Ο Νικηφόρος ανακαλύπτει να συναισθήματα" 

της Ελένης Γερουλάνου.

Έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε και άλλα συναισθήματα και να θυμηθούμε πότε νιώσαμε κι εμείς έτσι...

Χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά τα παιδιά δίνουν στο ειδώλιο χαρακτηριστικά και συναισθήματα.

Κάποιο παιδί έφτιαξε το άγαλμα με το ένα μάτι:

-------------------------------------

Αριθμητάρι : αριθμός 7

Ο πίνακας ανήκει στον Jackson Polloc κι έχει τίτλο 

"Convergence"  1952.

Τα παιδιά υποστήριξαν ότι βλέπουν μόνο μουντζούρες αλλά όταν απομονώνουμε μερικά σημεία του πίνακα, εμφανίζονται μύριες μορφές:

πουλιά, ιππόκαμποι, φίδια, νερό, λιοντάρια κτλ...

Χρησιμοποιώντας διαφορετικά χρώματα μπορούμε να φτιάξουμε ένα πίνακα γεμάτο συναισθήματα

καθώς, 

όπως βλέπουμε στο βιβλίο

"η παλέτα των συναισθημάτων" 

της Έρα Μουλάκη

κάθε συναίσθημα μπορεί να έχει το δικό του χρώμα.

Η μπουγάδα των συναισθημάτων:

Ο καθένας μας βλέπει σε κάθε χρώμα διαφορετικό συναίσθημα αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να δημιουργήσουμε ένα τεράστιο ομαδικό πίνακα συναισθημάτων:

ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ:

Χρησιμοποιώντας στεφάνια και κοντάρια τα παιδιά γράφουν τα αρχικά των 4 βασικών συναισθημάτων (Χ,Λ,Θ,Φ)

Ένα παιδί στέκεται στη μέση και τα υπόλοιπα παιδιά του δίνουν εντολές:

Βάλε το δεξί σου πόδι στο φόβο, το αριστερό σου χέρι στη χαρά κτλ....

(μεγάλες μπερδεψοδουλειές!!!)

Ταξινόμηση: Σε κάθε δωμάτιο πρέπει να μπουν μόνο τα παιδιά που νιώθουν το ίδιο συναίσθημα:

Βρέχει συναισθήματα:

Τα παιδιά ανασυνθέτουν τα γράμματα ώστε να φτιαχτούν τα συναισθήματα:

Χώρες συναισθημάτων:

Σε κάθε χώρα ζει ένα διαφορετικό συναίσθημα.

Σε κάθε χώρα, όλα τα πρόσωπα και τα αντικείμενα που υπάρχουν εκεί, αρχίζουν από το γράμμα του συναισθήματος που κυριαρχεί:

π.χ. στη θυμωμένη χώρα μπορείς να συναντήσεις μόνο ό,τι αρχίζει από θ, και είναι όλα πολύ θυμωμένα:

εικόνες: http://pythagoreionip.blogspot.gr/2014/01/blog-post_8362.html

στίχοι: www.stixoi.info/

ΕΠΙΛΥΣΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

Στις προηγούμενες αναρτήσεις γνωρίσαμε το θυμό και τρόπους να ηρεμούμε.
Τώρα είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ό,τι μας δημιουργεί κάποιο πρόβλημα.

Στην επεξεργασία του θέματος αυτού με βοήθησε ιδιαίτερα το εγχειρίδιο "Πρόγραμμα Ελέγχου των Συγκρούσεων" της Σοφίας Τριλίβα και Giovanni Chimienti (μπορείτε να το βρείτε εδώ: http://www.academia.edu/1105484/_ 
και το τετράδιο εδώ: http://www.academia.edu/1105491/_-_


Εδώ βλέπουμε ότι υπάρχουν 3 είδη αντιδράσεων σε προβληματικές καταστάσεις:
1. Επιθετική
2. Παθητική
3. Αυτο-υποστηρικτική.

Προτείνονται διάφορες αυτο-υποστηρικτικές τεχνικές ώστε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας αλλά λαμβάνοντας υπόψη και τα δικαιώματα του άλλου.

Θέτοντας ως στόχο να καταφέρνουν τα παιδιά να βρίσκουν λύσεις χρησιμοποιώντας την αυτο-υποστηρικτική μέθοδο, επεξεργαστήκαμε το θέμα ως εξής:

Αρχικά ήθελα να καταλάβουν ότι υπάρχουν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα στις λύσεις των συγκρούσεών μας.

Χρησιμοποιώντας ξανά τις κάρτες 
από τα "Βήματα για τη Ζωή", 
τα παιδιά μπήκαν στη διαδικασία να σκεφτούν 
τις συνέπειες κάθε πράξης και ποιες ιδέες θα ήταν καλύτερες μακροπρόθεσμα.

1η δράση:

Με βάση το γεγονός ότι μπορεί να γίνουμε επιθετικοί όταν απογοητευόμαστε και νιώθουμε ματαίωση, όταν μας πληγώνουν τα συναισθήματα, όταν αγνοούν τα δικαιώματά μας και  όταν δεν κερδίζουμε αυτό που θέλουμε
έδωσα στα παιδιά έτοιμα σενάρια ρόλων 
(σε κάποια έπαιξα κι εγώ). 
Τα σενάρια είχαν σχέση με συγκρούσεις που έχω παρατηρήσει ότι δημιουργούνται συχνά στο σχολείο μας.

π.χ.
Ο Α χτυπάει κατά λάθος τον Β
Ο Α κατηγορεί άδικα τον Β.
Ο Α θέλει το α και ο Β το β, ενώ μπορεί να συμβεί μόνο το α ή μόνο το β.
Ο Α θέλει αυτό που παίζει ο Β και του το παίρνει από τα χέρια.
Ο Α ξέρει τους κανόνες του παιχνιδιού, ο Β δεν τους ξέρει αλλά επιμένει να το παίζει όπως θέλει.
κτλ

Παίζουμε τους ρόλους αυτούς και μετά συζητάμε τις λύσεις.
Καταγράφουμε τα είδη των λύσεων που προτείνουν τα παιδιά (π.χ. συζήτηση, συγγνώμη, μοιραζόμαστε κτλ).

2η δράση:
Τα παιδιά σκέφτονται ένα γεγονός που δημιούργησε πρόβλημα και το ζωγραφίζουν.
Χωρίζονται σε ζευγάρια και δραματοποιούν τα προβλήματα που ζωγράφισαν, χωρίς όμως να δώσουν λύση.

Εδώ εφάρμοσα την τεχνική των 2 καρεκλών που προτείνει η Μαρία http://pythagoreionip.blogspot.gr/2012/04/blog-post_28.html
και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τα αποτελέσματα!!!
Τοποθετούμε τις 2 καρέκλες τη μια απέναντι στην άλλη.
Μπορεί να μιλήσει μόνο όποιος κάθεται στην καρέκλα με το στόμα. Όποτε θέλει να μιλήσει ο άλλος, αλλάζουν θέσεις. 

Τα περισσότερα προβλήματα λύθηκαν και μάλιστα με πολύ ωραίο τρόπο!

Υπήρξαν όμως και φορές που η κατάσταση έφτασε σε αδιέξοδο. 
Έχοντας παρακολουθήσει διαδικτυακά την παράσταση 
"Μικρές Σκηνές Καθημερινής Βίας"
την οποία βρήκα εδώ: http://vimeo.com/56190173 
πήρα την ιδέα να κάνουμε κι εμείς κάτι παρόμοιο:

όταν τα δύο παιδιά έφταναν σε αδιέξοδο, 
ρωτούσα τα υπόλοιπα παιδιά 
αν έχουν κάποια ιδέα 
για το πώς θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα 
και όποιο ήθελε έπαιρνε τη θέση του ενός "ηθοποιού" στα καρεκλάκια.

Τα καρεκλάκια τα λάτρεψαν τα παιδιά και έκτοτε τα χρησιμοποιούν για να λύσουν πραγματικές συγκρούσεις τους.

3η δράση: 

Κάποιες φορές αντιμετωπίζουμε προβλήματα στις σχέσεις μας αλλά δεν μπορούμε να βρούμε λύση.
Τότε μπορούμε να καταφύγουμε σε κάποιον ειδικό.

Και να ο Ψυχολόγος ο Λύσης που δίνει λύσεις:

Ο Λύσης παρουσιάζει οπτικοποιημένες τις λύσεις που έχουν ήδη σκεφτεί τα παιδιά και επιπλέον μερικές ιδέες...

Τους παρουσίασε 
- τι συμβούλεψε ένα βατραχάκι όταν αντιμετώπισε κάποια προβλήματα:
( http://teach123-school.blogspot.gr/2012/01/tattling.html ) 

- με ποιο τρόπο μπορούν να επιλύσουν ένα πρόβλημα κατά το οποίο όλοι θέλουν το ίδιο πράγμα 
(π.χ. όλοι θέλουν να παίξουν με το ίδιο παιχνίδι):

- Μια συγγνώμη είναι πολλές φορές πολύτιμη!

Έτσι τους δίνει καρτελάκια και όποτε νιώθουν την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη, μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να τη γράψουν και να την προσφέρουν στο φίλο τους.

Θα χρησιμοποιήσουμε και την παλάμη "Κόλλα 5" 
αλλά δεν έχουμε προλάβει ακόμα:

Την ιδέα τη βρήκαμε στη Μυρτώ: pro-sxolika.blogspot.gr


4η δράση: 

Παραμύθι

"Αυτό το καπέλο δεν είναι δικό μου"

το οποίο έχει πολύ υλικό για επεξεργασία...
π.χ. τι έγινε πίσω από τα χόρτα; 

Μπορείτε να δείτε την ιστορία και σε βίντεο:

Για άλλη μια φορά να ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά τις συναδέλφους που με τις αναρτήσεις τους με βοήθησαν πάρα πολύ στην επεξεργασία του προγράμματός μας.
Εκτός από όσες έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα, βασίστηκα και σε πολλές άλλες αλλά απλά δεν πρόλαβα να τις αξιοποιήσω...

Δεν έχουμε υπεύθυνο σχολικών δραστηριοτήτων 
οπότε μπορείτε να καταλάβετε πόσο χρήσιμος είναι ο εφοδιασμός ιδεών και υλικού από σας!!!

---------------------------

Θα αναρτήσω εδώ και κάποιες γλωσσικές δραστηριότητες
με θέμα το Θυμό:

Παίξαμε με την κατάληξη -μός 

και φτιάξαμε το ακόλουθο ποιηματάκι:

Χτυπάει το τραπέζι ο σεισμός
και γίνεται χαμός.
Έπεσε ο Μανώλης από το γκρεμό
μπήκε μέσα στο ζωμό
ένιωσε μεγάλο θυμό.
Ήπιε το χυμό
του έκατσε στο λαιμό
κι ένιωσε ένα παλμό.

!!!!

ΔΩΣΕ ΤΟΠΟ ΣΤΗΝ ΟΡΓΗ : ΑΠΟ ΤΟ ΘΥΜΟ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ

Στόχος : Να βρούμε τρόπους ώστε να κατευνάζουμε το θυμό μας και να ηρεμούμε.


Όπως είπαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, τα παιδιά κατέταξαν τις φωτογραφίες των θυμωμένων παιδιών ανάλογα με την ένταση του θυμού τους. 
Για το πιο θυμωμένο παιδί, κάποιος σχολίασε:
"Αυτό το φοβάμαι".

Αρπάζοντας την ευκαιρία αυτή συζητήσαμε το γεγονός ότι κάποιος που εξοργίζεται μπορεί να κάνει πράγματα πολύ άσχημα.

Στο βιβλίο "Θεραπευτικά Παιχνίδια" της Νένα Γεωργιάδου βρήκαμε μια ιδέα για το πώς να το δείξουμε τι συμβαίνει όταν οργιζόμαστε: 

Χρησιμοποιώντας ένα μπουκάλι με νερό και ασημόσκονη, το παρουσιάσαμε με το μυαλό μας. Όταν είμαστε ήρεμοι, το μυαλό μας είναι καθαρό όπως και το νερό. Όταν θυμώνουμε όμως πολύ, το μυαλό μας μπορεί να θολώσει και τότε μπορεί να κάνουμε πράγματα για τα οποία θα μετανιώσουμε αργότερα:

Παρατηρήσαμε τις εικόνες από τα "Βήματα για τη Ζωή"
τις οποίες μπορείτε να δείτε εδώ: www.popi-it.gr/
στις οποίες κάθε παιδί αντιδράει βίαια όταν νιώθει αδικημένος.
- Τι θα συμβεί μετά;
- Τι άλλο θα μπορούσε να είχε κάνει;


Από το βιβλίο "Θεραπευτικά Παιχνίδια" διαβάσαμε την ιστορία του Πράσινου Δράκου, την οποία μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ: 5niptrip.blogspot.gr/ 

Ο θυμός μοιάζει με μπαλόνι που φουσκώνει και μπορεί να σπάσει.
Όταν θυμώνουμε πάρα πολύ, εκτός από το να φερθούμε άσχημα στους άλλους, μπορεί να συμβούν και σε μας δυσάρεστα πράγματα:
να πονέσει το κεφάλι μας ή το στομάχι μας, να πάθουμε κάποιο ατύχημα κτλ.


Τι μπορεί να κάνει κάποιος ώστε να ηρεμεί πριν κάνει κάτι δυσάρεστο;

Τα παιδιά με εντυπωσίασαν βρίσκοντας πολλές ωραίες ιδέες:

Να μετρήσει ως το 10 / να ξαπλώσει / να πιει ένα βραστάρι (= ρόφημα) / να φάει κάτι / να απλωθεί στον καναπέ / να πάει να παίξει / να πάει σε μια κρυψώνα / να φύγει πιο πέρα / να μιλήσει στην οικογένειά του / να βρει τους φίλους του / να ζωγραφίσει / να κάνει γυμναστική.

Εδώ εμφανίστηκε το γνωστό Φανάρι του Θυμού 
που βρήκαμε εδώ: paixnidokamomataa.blogspot.gr

το οποίο λειτουργεί για να μας βοηθήσει να ηρεμήσουμε με κάποιο από τους τρόπους που πρότειναν τα παιδιά.

Η ιδέα με τα στεφάνια είναι από εδώ:

http://edonipiagogeio.blogspot.gr/2013/02/blog-post_21.html

Αυτοσχεδιάσαμε θυμώνοντας πάρα πολύ - ταυτόχρονα φούσκωνα ένα μπαλόνι και πριν σκάσει τα παιδιά έβρισκαν ένα τρόπο να ηρεμήσουν.


Να τονίσω ότι εδώ ψάχνουμε τρόπους να ηρεμούμε 
κι όχι να επιλύουμε τις συγκρούσεις. 
Με την επίλυση θα ασχοληθούμε τις επόμενες μέρες.

Το ξωτικό που αναφέραμε στην ιστορία με τον πράσινο δράκο έφερε ένα δώρο: 

Το Κουτί Της Ηρεμίας.

Εκεί μέσα ανακαλύπτουμε διάφορους "θησαυρούς" που θα μας βοηθάνε να ηρεμούμε, όποτε νιώθουμε θυμωμένοι, στενοχωρημένοι, αγχωμένοι κτλ.

Τι περιέχει το κουτί;

Την φραουλίτσα που χρειάζεται μασάζ στην πλάτη της, το βιβλιαράκι της Ηρεμίας που βρήκαμε εδώ:
http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2014/02/13.html, 
χαρτιά και κηρομπογιές για να ζωγραφίζουμε τα παράπονά μας ή απλώς να μουτζουρώνουμε, μπαλόνια με αλεύρι για μασάζ παλάμης, το μουσικό όργανο της βροχής, το μπουκάλι με το μαγικό υγρό (νερό χρωματισμένο και ηλιέλαιο), χάντρες για να τις περνάμε στο κορδόνι και φυσικά τις αστείες φατσούλες.

Ιδέες για τέτοια κουτιά βρήκαμε εδώ:

pappanna.wordpress.com/
necessaryplay.blogspot.gr 
http://edonipiagogeio.blogspot.gr/2014/01/20.html
www.popi-it.gr


Από την Πόπη (παραπάνω σύνδεσμος) προμηθευτήκαμε την κάρτα που παρουσιάζει πώς παίρνουμε βαθιές αναπνοές 
και από εδώ: astropeleki.wordpress.com/ 
τις κάρτες με εναλλακτικές δραστηριότητες ηρεμίας.
'Ετσι αρχίσαμε να εφοδιάζουμε τη γωνιά της ηρεμίας:

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις συναδέλφους,
που με τις αναρτήσεις τους και το υλικό τους
με βοήθησαν σ' αυτό το δύσκολο θέμα!!!



Υ.Γ. 
Θα ευχόμουν να έρθει ένα ξωτικό και να μας δώσει και σε μας ένα κουτί με θησαυρούς
ώστε να μπορούμε να χαλαρώνουμε 
καθώς οι πιέσεις γίνονται συνεχώς πιο ασφυκτικές....

Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν...

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ : ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΘΥΜΟ

1ος στόχος: να αναγνωρίζουν το θυμό στον εαυτό τους 
και στους άλλους.

Μας βοήθησαν οι πίνακες:

- Τι νιώθει; Πώς το κατάλαβες; Γιατί νιώθει έτσι;...

Τοποθετούν τους πίνακες στη σειρά:
Από τον πιο ήρεμο στον πιο θυμωμένο.

Ας δούμε όμως και φωτογραφίες.
Χρησιμοποιήσαμε το υλικό που βρήκαμε εδώ:
http://parami8oxora.blogspot.gr/2013/09/blog-post_28.html
και επιλέξαμε όσες πιστεύουμε ότι δείχνουν κάποιον θυμωμένο:

Εμπλουτίζουμε το λεξιλόγιό μας με τους όρους:
Ήρεμος - Εκνευρισμένος - Θυμωμένος - Οργισμένος

χρησιμοποιώντας (αφού το τροποποιήσαμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας) το Θυμόμετρο που βρήκαμε εδώ:
http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2014/02/13.html

- Πώς είναι τα φρύδια κάποιου θυμωμένου; Πώς είναι το στόμα; η αναπνοή; η καρδιά του πώς χτυπάει; κτλ...

Ας παίξουμε λιγάκι:

Επιλέγουμε μια φράση (π.χ. "Μη με κοροϊδεύεις").
Ένα παιδί στέκεται στη μια μεριά και τα υπόλοιπα στην άλλη. Το πρώτο λέει την παραπάνω φράση με διάφορους τρόπους. Αν την πει χαρούμενα, λυπημένα κτλ 
τα υπόλοιπα παιδιά κάνουν ένα βήμα μπροστά.
Αν την πει θυμωμένα, κάνουν ένα βήμα πίσω.

Έτσι μαθαίνουμε πώς αλλάζει η φωνή όταν θυμώνουμε...

Χρησιμοποιήσαμε το φύλλο εργασίας (λιγάκι παραλλαγμένο) που βρήκαμε εδώ:
www.popi-it.gr/
για να καταγράψουμε αναμνήσεις θυμού.

------

2ος Στόχος: να καταλάβουν ότι ο θυμός είναι πολλές φορές ένα χρήσιμο συναίσθημα.

Παρατηρούμε την κάρτα 4 από τις κάρτες στα "Βήματα για τη Ζωή" , όπου παρουσιάζει μερικά παιδιά που χτυπούν κάποιον.

- Μπαίνετε στην τάξη σας και βλέπετε να συμβαίνει αυτό που δείχνει αυτή η εικόνα. Τι νιώθετε;

(Όλα τα παιδιά απάντησαν ότι νιώθουν θυμό).

- Τι μπορείτε να κάνετε;


--------
3ος Στόχος: να καταλάβουν ότι πίσω από το θυμό μπορεί να κρύβεται ένα άλλο συναίσθημα.

- Μπορείτε να θυμηθείτε κάποια φορά που θυμώσατε;

Καταγράφουμε αυτά που μας λένε τα παιδιά. 

- Εκτός από θυμό, μήπως νιώσατε και κάποιο άλλο συναίσθημα;

(Όλα τα παιδιά εντόπισαν το φόβο ή τη λύπη, ανάλογα με την περίπτωση).

Τους παρουσίασα το ρολό των συναισθημάτων,
μια ιδέα που βρήκα εδώ:
www.pragentemiuda.org/
αλλά λόγω βιασύνης το έφτιαξα πολύ πρόχειρα δυστυχώς...

(έχει 2 τρύπες ώστε όταν εμφανίζεται από τη μία ένα θυμωμένο πρόσωπο από την πίσω εμφανίζεται ένα λυπημένο ή ένα φοβισμένο).

Παρατηρήσαμε τον αγαπημένο μου πίνακα του Chagall:

εικόνα: www.abbeville.com/

Κατευθύνουμε τα παιδιά στην ιδέα:
Τι αισθάνεται η γάτα; Τι αισθάνεται το κάθε πρόσωπο;
Τι μπορεί να συμβαίνει δεξιά που προκάλεσε το φόβο στη γάτα και το θυμό στο δεξί πρόσωπο;

Επηρεασμένα από το κόμικ του Αστερίξ, κάποια παιδιά αποφάσισαν να βάλουν λόγια:

 Διαβάσαμε το παραμύθι "Θα σ' αγαπώ ό,τι κι αν γίνει"
που μπορείτε να ξεφυλλίσετε εδώ:
http://blogs.sch.gr/17nippell/archives/1194

Σκοπός είναι να καταλάβουν τα παιδιά, ότι η αγάπη που υπάρχει μέσα στην οικογένεια δεν χάνεται ποτέ, ούτε όταν οι άλλοι δείχνουν θυμό απέναντί τους...

------
Θεατρικό Παιχνίδι:

Ζεσταινόμαστε με ασκήσεις:
Τα πόδια μου νιώθουν χαρά, λύπη, κτλ
Τα χέρια μου   "             "         "        "
Το πρόσωπό μου "  " "
Η φωνή μου    "   " 

Τα χέρια μου νιώθουν χαρά αλλά το πρόσωπό μου λύπη κτλ.

Ανοίγω την πόρτα θυμωμένος και στέκομαι στο στεφάνι που πιστεύω ότι έχει το χρώμα του θυμού.

Καθένας παίρνει μια θυμωμένη στάση και οι υπόλοιποι γίνονται οι καθρέφτες του.

Χρησιμοποιώντας το στεφάνι τους κάνουν όποια δουλειά θέλουν, πάντα θυμωμένοι...

Παίρνουν ένα ύφασμα, το απλώνουν και φαντάζονται ότι είναι κάποιος που για κάποιο λόγο θύμωσαν μαζί του.
Του μιλάνε
(νομίζω πως αυτή η δραστηριότητα ήταν η πιο απελευθερωτική για τα παιδιά)

Συνεχίζουμε με δράσεις που περιγράφονται στην περυσινή μας ανάρτηση: magikokapelo.blogspot.gr/ 

και καταλήγουμε σε δρώμενα. 

Επηρεασμένοι από την εικαστική απόδοση της λύπης 
ζωγραφίζουμε το θυμωμένο παιδί
αποτυπώνοντας αυτή τη φορά τις γροθιές μας:

Κλείνω με ένα μεγάλο ευχαριστώ στις συναδέλφους 
που με τις αναρτήσεις τους 
μας προσέφεραν τόσο πολύτιμο υλικό 
και στη Μαρία http://pythagoreionip.blogspot.gr/
που οι απόψεις της με προβλημάτισαν πολύ!

ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΑΣ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΑΣ

 Τι συμβαίνει εδώ; Τι αισθάνονται; Τι λένε;...

Χρησιμοποιήσαμε τη δύναμη του πίνακα Guernica για να μιλήσουμε για το ΦΟΒΟ.

Εξετάσαμε όμως κι άλλους δύο πίνακες:

PICASSO, Buste de femme, 1907 

MUNCH, The Scream, 1910

και παρατηρήσαμε πώς αλλάζουν τα χαρακτηριστικά μας όταν φοβόμαστε.

Χρησιμοποιήσαμε και διάφορα σκίτσα για να δούμε τις εκφράσεις του φόβου και πειραματιστήκαμε στον καθρέφτη:

Συζητήσαμε για στιγμές που είχαμε φοβηθεί και ζωγραφίσαμε τους φόβους αυτούς.

Έπειτα κάθε παιδί ζωγράφισε κάτι που τον φόβισε, χωρίς όμως να το πει στους άλλους. 

Τοποθετήσαμε τις ζωγραφιές αυτές σ' ένα "πηγάδι" και κάθε παιδί έβγαζε μια ζωγραφιά και προσπαθούσε να καταλάβει ποιο φόβο απεικόνιζε.
(Η ιδέα είναι από εδώ: 1niporaiokastrou.blogspot.gr/ )

Στη συνέχεια έδιναν συμβουλές στο παιδί που το ζωγράφισε 
π.χ. 
Σ' αυτόν που φοβήθηκε το σεισμό, του είπαν πώς να κρυφτεί κάτω από το τραπέζι.
Σ' αυτόν που φοβήθηκε ότι μπορεί να τον αρπάξει κάποιος, του είπαν να μην ακολουθάει ξένους ανθρώπους ή να μπει στο σπίτι του αν συμβεί κάτι περίεργο και να το πει στους γονείς του.

Ας παίξουμε τώρα με τους φόβους μας:


Ο δρόμος του Φόβου:
Δεξιά κι αριστερά παραμονεύουν οι φόβοι μας
(τα παιδιά βάζουν τα δυνατά τους να γίνουν όσο πιο τρομακτικά μπορούν) και κάποιος προσπαθεί να βρει το κουράγιο να διασχίσει το δρόμο αυτό....

Αυτοσχεδιασμοί:
Κάθε φορά που σταματάει η μουσική,
τους παρουσιάζω ένα φόβο (μια ζωγραφιά τους)
και τα παιδιά αντιδρούν όπως νομίζουν σ' αυτόν.

Παίρνουν τις ζωγραφιές - φόβους,
χορεύουν μαζί τους, τους κάνουν ό,τι θέλουν,
τους τσαλακώνουν, τους ποδοπατάνε, τους πετάνε μακριά...

Μετά τους συγκεντρώνουμε όλους στο καζάνι
και τους βράζουμε, τραγουδώντας το ποιηματάκι 
που βρήκαμε εδώ:
http://10onipiagogioher.blogspot.gr/2011/11/blog-post_23.html

"Φόβους ρίχνω στο τσουκάλι...."

Τέλος, πήραμε τα "απομεινάρια" των φόβων μας και φτιάξαμε ένα γλυπτό:

Η ιδέα του γλυπτού από φόβους είναι από την ιστοσελίδα:
http://15nipkoryd.blogspot.gr/2012/11/blog-post_283.html

Είδαμε την ιστορία του κυρίου Μπου, 
όπως την έφτιαξαν τα παιδιά
στην ιστοσελίδα: http://www.popi-it.gr/

Επεξεργαστήκαμε το "φ" του φόβου:

και αναρωτηθήκαμε, τι πέφτει άραγε από τον ουρανό και το φόβισε;

Αυτό μας έφερε στο μυαλό τον Αστερίξ και τους Γαλάτες, που το μόνο πράγμα που φοβούνται είναι
να μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι!

Διαβάσαμε το κόμικ "Ο Αστερίξ, ο Γαλάτης"
και διαπιστώσαμε ότι το θάρρος και η δύναμη των γενναίων Γαλατών προερχόταν από το μαγικό ζωμό.

Όμως μαγικές συνταγές υπάρχουν μόνο στα παραμύθια.

Έτσι, είδαμε τι συνέβηκε στον Παντοφλίνο που φοβόταν το σκοτάδι, τον οποίο προσέγγισε ο Σιάμ με το μαγικό του φίλτρο.
(Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ 11 ΓΑΤΕΣ, ένα παραμύθι για την πρόληψη των ναρκωτικών - ΚΕΘΕΑ).

Τα παιδιά έβγαλαν το συμπέρασμα ότι μόνο με υγιεινή διατροφή και άσκηση μπορεί κανείς να αποκτήσει περισσότερη δύναμη.


Μια άλλη ιστορία που επεξεργαστήκαμε είναι ο "αλυσοδεμένος ελέφαντας" του Μπουκάι 
από τα διηγήματα "ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ":

Βάλαμε σ' ένα ελεφαντάκι "βαρίδια" και μετά γίναμε εμείς ο μεγάλος ελέφαντας. Με την ενθάρρυνση των φίλων μας, καταφέραμε να κινηθούμε και να ελευθερωθούμε:

Όπως ο μεγάλος ελέφαντας δεν μπορούσε να φύγει έτσι και οι φόβοι μας σαν βαρίδια δεν μας αφήνουν να ελευθερωθούμε. 


Αφού συζητήσαμε για τρόπους αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων και τους δραματοποιήσαμε

ζωγραφίσαμε τρομαγμένα πρόσωπα!

Την ιδέα δεν θυμάμαι πού την βρήκα, ελπίζω όμως ότι θα την εντοπίσω σύντομα για να σας πω...
Η ιδέα για τα μαλλιά πάντως είναι από εδώ:
http://www.artprojectsforkids.org/2013/10/scream-blow-painting.html