ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ : ΧΑΡΑ - ΕΥΤΥΧΙΑ

Βουτιά στα συναισθήματα στο νηπιαγωγείο μας, με ένα εύκολο και όμορφο συναίσθημα : τη χαρά.

---------

Πριν συνεχίσω όμως θα σας παρουσιάσω μια ανακάλυψή μου:

Τα γράμματα των βασικών συναισθημάτων μοιάζουν απίστευτα με το σώμα μας, όταν βρίσκεται στην αντίστοιχη κατάσταση. 

Τι εννοώ;

εικόνες:

http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2013/06/10.html

http://jedalexander.blogspot.gr/2010/11/daily-post-very-sad-monster.html 

http://lessons-in-acting.com/attitude-2-abject-fear/

________________________________________

Παρατηρούμε πίνακες ζωγραφικής όπου η χαρά είναι διάχυτη και σχετίζονται με τις δικές τους εμπειρίες :

Ιακωβίδης:  Κου - κου, 

                   Τα πρώτα βήματα

                    Μητρική στοργή

http://shaktiartlife.blogspot.gr/2013/12/blog-post.html

Λύτρας:  Γιαγιά με εγγόνια

http://shaktiartlife.blogspot.gr/2013/10/n.html

Μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι το πρόσωπο όσων βλέπουμε μόνο την πλάτη τους;

Υπάρχουν κάποια παιχνίδια που σας έκαναν να χαρείτε κι εσείς τόσο πολύ;

Θα παίξουμε εκείνο που θα πάρει τις περισσότερες ψήφους

(Ισοψήφησαν το παιχνίδι "κρύβομαι πίσω από το πανί και φανερώνω μόνο ... χέρια, πόδια κτλ.

και "η μάγισσα μεταμορφώνει...")

Παρατηρούμε ακόμα μερικούς πίνακες:

Μόνα Λίζα

Promenade - Chagall

(http://www.wikipaintings.org/en/search/chagall%20promenade/1#supersized-search-203246)

Χρησιμοποιώντας αριθμούς από 1-3 βρίσκουμε τις διαβαθμίσεις της χαράς 
(λίγο χαρούμενος - πολύ - πιο πολύ)
(κάθε παιδί έχει τη δική του άποψη).

--------

"Πετάω από χαρά"

--------

Τέλος παρατηρούμε τον πίνακα του Chagall

"I and the Village"

(http://www.wikipaintings.org/en/marc-chagall/i-and-the-village-1911)

για τον οποίο τους είπα (για τις ανάγκες του θέματος) 

ότι ο ζωγράφος έφτιαξε τον εαυτό του 

και ό,τι υπάρχει στη ζωή του 

που τον κάνει ευτυχισμένο.

Τι χρώμα έχει η ευτυχία;

Κάθισαν σε όποιο ύφασμα ήθελαν και σκέφτηκαν τι υπάρχει στη δική τους ζωή που τα κάνει ευτυχισμένα.

Σχεδίασα το προφίλ τους και ζωγράφισαν πρόσωπα και αντικείμενα που υπάρχουν στη ζωή τους και τους φέρνουν ευτυχία.

ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΜΑΣ: ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ... (Δ)

Βρίσκουμε και τοποθετούμε στο στόμα, τα δόντια με εικόνες που αρχίζουν από .... (Δ ή όποιο άλλο γράμμα θέλουμε)

ΤΟ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΔΟΝΤΙ

Γινόμαστε οδοντίατροι. Βρίσκουμε και βγάζουμε το χαλασμένο δόντι (δηλ. το δόντι με εικόνα που αρχίζει με διαφορετικό γράμμα από τα υπόλοιπα)

και τοποθετούμε το σωστό δόντι:

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑ 

Παρατηρούμε τα δόντια - γράμματα που υπάρχουν στην πάνω σειρά και τοποθετούμε τα αντίστοιχά τους μικρά στην κάτω:

ΜΟΥ ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΔΟΝΤΙ!

Φτιάχνουμε με τα δόντια - γράμματα μια λέξη.

Κουνάει και πέφτει το πρώτο (ή και το δεύτερο) γράμμα.

Ποια λέξη δημιουργήθηκε;

παλάτι - αλάτι

καμήλα - μήλα

κτλ

Έπεσε το πρώτο δόντι και το αλλάζουμε με κάποιο άλλο:

θυμός - χυμός

ρόδι - πόδι

κτλ

(Τέτοιες καρτέλες μπορείτε να βρείτε εδώ:

http://dreamskindergarten.blogspot.gr/2011/08/70.html)

Μαθηματικά:

Πήραμε το στόμα με τα δόντια που βρήκαμε στη Μαρία: 

http://pythagoreionip.blogspot.gr/2013/02/1.html 

και το παίξαμε λίγο διαφορετικά:

Μουτζούρωσα τα δόντια και τα παιδιά - οδοντίατροι, ρίχνοντας το ζάρι, καθαρίζουν με γόμα τα ... χαλασμένα δόντια.

ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ - LAPBOOK

Το πρώτο μας lapbook είναι γεγονός!
Η αγαπημένη μας Μαρία 
( http://pythagoreionip.blogspot.gr/2013/12/lapbooks.html )
μου κόλλησε το μικρόβιο....

Αρχικά έφτιαξα ένα για να το έχουμε στην τάξη
και να μας υπενθυμίζει μερικά από αυτά που μάθαμε για το σώμα μας.

Όμως τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και θέλησαν να φτιάξουν κι αυτά... 

Ασχοληθήκαμε με την κατασκευή τους πάρα πολλές μέρες, χωριστήκαμε σε ομάδες και δουλεύαμε κυρίως στις ελεύθερες δραστηριότητες, αλλά τελικά τα καταφέραμε!!!


Τον άνθρωπο με τα όργανα μπορείτε να βρείτε εδώ:
http://bestkidscoloringpages.net/human-printable-coloring-pages-for-kids/ 
http://catalog.niddk.nih.gov/ImageLibrary/detail.cfm?id=1377
http://www.dragoart.com/tuts/5337/2/1/28481/how-to-draw-lungs-step-1.htm


Χρησιμοποίησα το υλικό από την ιστοσελίδα: 
http://www.homeschoolshare.com/lapbooking_resources.php


Φάκελοι: "έχω 1..." και "έχω 2..."

κολλάνε τις λέξεις ανάλογα με το πλήθος τους στο ανθρώπινο σώμα





update:
Καρτέλες για τους φακέλους 1 και 2:
http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2013/10/blog-post_11.html 
και
http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8807.html




Ποίημα: Έχασα τα μάτια μου, αχ που θα τα βρω;

το οποίο βρήκα εδώ:
 http://sevarosenew.blogspot.gr/2012/10/5.html

και το μετέτρεψα λιγάκι:

'Εχασα τα μάτια μου, αχ πού θα τα βρω;
Να, τα βρήκα! Είμαι τυχερό!




Σκελετός:

printables.kaboose.com 










Αισθήσεις:

Ζωγραφίζουν τι τους αρέσει περισσότερο να βλέπουν, ακούν κτλ...













Ευχαρίστως θα στείλω το υλικό σε όποιον το χρειάζεται...

ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ vs ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Σ' αυτό το σημείο θα ήθελα να ανοίξω μία παρένθεση και να μοιραστώ κάποιους προβληματισμούς μαζί σας.

Πριν λίγα χρόνια, μια φίλη μου νηπιαγωγός έκανε μία εργασία για το διδασκαλείο. Συζητώντας γι' αυτή την εργασία προέκυψε το θέμα των ανταγωνιστικών παιχνιδιών. 
Μέχρι τότε δεν είχα βάλει τον εαυτό μου να σκεφτεί και πολύ πάνω στο θέμα αυτό. 
Τα κλασικά (ανταγωνιστικά) παιχνίδια (π.χ. μουσικές καρέκλες) ή παιχνίδια όπου η μια ομάδα νικούσε, ήταν μέσα στο πρόγραμμά μας. 
Μετά από τη συζήτηση αυτή προβληματίστηκα πάρα πολύ. 

Αργότερα, με την κρίση και διαπιστώνοντας πόσο λείπει η αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους, πόσο ο καθένας σκέφτεται τον εαυτούλη του και πιστεύει ότι με κάποιον τρόπο, κάποιος άλλος θα βγάλει το φίδι από την τρύπα, πίστεψα ότι μεγάλο ρόλο σ' αυτήν την κατάσταση έχει παίξει ο ανταγωνισμός που καλλιεργείται από τη στιγμή που γεννιόμαστε...

Δεν οργανώνω πια ανταγωνιστικά παιχνίδια. 

Καμία ομάδα δεν νικάει, κανένας δεν είναι νικητής σε βάρος κάποιων άλλων.
Όλοι μαζί προσπαθούμε για ένα κοινό στόχο, είτε μεμονωμένα είτε σε ομάδες. 
Αν τον επιτύχουμε, ζήτω!!!
Αν όχι, ε, την επόμενη φορά θα προσπαθήσουμε περισσότερο.  

Αναρωτιόμουν γιατί τα τελευταία χρόνια τα παιδιά δείχνουν ένα απίστευτο ενθουσιασμό και προσμονή για τα παιχνίδια που θα παίξουμε. Θα μου πείτε: μα όλα τα παιδιά ενθουσιάζονται όταν ακούνε τη λέξη "παιχνίδι". 
Πιστέψτε με, τα παιδιά "μου" ενθουσιάζονται ... κάπως παραπάνω!

Διαβάζοντας πρόσφατα το βιβλίο 
"Πρόγραμμα Ελέγχου των Συγκρούσεων" 
της Σοφίας Τριλίβα και Giovanni Chimienti 
το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ:
 http://www.academia.edu/1105484/_
ανακάλυψα  γιατί συμβαίνει αυτό.

Σας προτείνω να διαβάσετε την 8η και κυρίως την 9η ενότητα.
(Θα βρείτε επίσης τρόπους ώστε να αλλάξετε τον σκοπό γνωστών παιχνιδιών από ανταγωνιστικό σε συλλογικό και πώς μπορείτε να μετακινείτε το κάθε παιδί από ομάδα σε ομάδα.)

-----

Τι θέλουμε να πετύχουμε σε κάθε παιχνίδι που οργανώνουμε; 
Να μάθουν τα παιδιά κάτι ή να νικήσουν τους άλλους;

Είναι σημαντικότερο να ανταγωνιζόμαστε ή να συνεργαζόμαστε;

Θέλουμε ανθρώπους που αύριο - μεθαύριο, 
όταν κάποιος παθαίνει κάτι, 
θα λέει 
"ευτυχώς δεν το έπαθα εγώ" 
ή 
"πρέπει κάτι να κάνω γι' αυτό";

Την απάντηση που δίνουμε όλοι εμείς σήμερα, 
την ξέρετε καλά...

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ. Ε, ΚΑΙ;

Η ακόλουθη δραστηριότητα ήταν από τις πιο δύσκολες που έχω κάνει...

Δύσκολη, όσον αφορά το χειρισμό της. 

Δύσκολη, όσον αφορά το να κρύψω τα συναισθήματά μου 

για να μην επηρεάσω την κρίση των παιδιών.

Ο σκοπός ήταν διττός:

Να καταλάβουν τι σημαίνει κοινωνικός αποκλεισμός

και 

Να καταλάβουν ότι το "περιτύλιγμα" μπορεί να ξεγελάσει...

Έτσι, βρήκα από το διαδίκτυο φωτογραφίες από διάφορα άτομα:

Παιδιά με τύφλωση, λαγώχειλο, σύνδρομο down

άτομα από διάφορες φυλές,
πρόσωπα θυμωμένα ή χαρούμενα,

τους Bob Marley, John Lennon 

κτλ

Να τονίσω: Καμία φωτογραφία δεν ήταν σοκαριστική , καμία δεν προκαλούσε φόβο.

Έφτιαξα στον υπολογιστή 3 φακέλους:

Στον πρώτο θα βάζαμε τις φωτογραφίες όσων θα θέλαμε να μας επισκεφτούν στο σχολείο μας.

Στο δεύτερο όσων δεν θα θέλαμε

Στον τρίτο όσων δεν μας νοιάζει αν έρθουν ή όχι.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι εκτός από τον Bob Marley, τον Χίτλερ (που δεν τον αναγνώρισαν)  κι ένα άτομο με πιστόλι, οι υπόλοιποι απορρίφθηκαν από την πλειοψηφία.

Συζητήσαμε τους λόγους που τους έκαναν να δεχτούν ή να απορρίψουν τα άτομα αυτά.

Κάποιοι απορρίφθηκαν γιατί φοράνε γυαλιά ή γιατί δεν τους αρέσει το πρόσωπό τους.

Και τότε ανακαλύψαμε ότι στην πόρτα υπήρχε ένα γράμμα.

Το έστελνε κάποιος Αλέξης.

Και το διαβάσαμε...

Το γράμμα τά καθήλωσε.

Αποτελεί συρραμμένα αποσπάσματα από το βιβλίο "Το Θαύμα" της συγγραφέα Palacio 

που βρήκα εδώ: http://www.picturebooks.gr/newadmin/books/pdfs/wonder%20kef%201.pdf 

Δεν τους είπα ποιος είναι ο Αλέξης. Τα άφησα να κάνουν τις υποθέσεις τους.

Αφού κατάλαβαν τι συναισθήματα γεννάει η απόρριψή τους
η γνώμη τους μεταβλήθηκε.

Ανοίξαμε ξανά τους φακέλους και αυτή τη φορά τους έδινα στοιχεία για τους ανθρώπους στις φωτογραφίες. 
Ψηφίσαμε ξανά ποιοι είναι ευπρόσδεκτοι και ποιοι όχι...

Αυτή τη φορά κανένας δεν απορρίφθηκε λόγω του προσώπου του.

Απορρίφθηκαν όμως άτομα όπως ο Χίτλερ, ο Παπαδόπουλος, άτομα με βίαιο παρελθόν.

Έγιναν αποδεκτοί οι τραγουδιστές της ελευθερίας (Bob Marley) και της ειρήνης (John Lennon)

Τι θα κάνατε αν συναντούσατε κάποιο από αυτά τα παιδιά στο δρόμο;

Τι θα κάνατε αν ερχόταν στο σχολείο μας;

Έχουν δικαίωμα να βρίσκονται ανάμεσά μας;

....

Ρώτησα μία φίλη μου Ψυχολόγο, 

πώς θα ήθελαν αυτά τα άτομα να τους φερθούμε ώστε να νιώθουν αποδεκτά.

Μου είπε ότι ενστικτωδώς μπορεί να κάνουμε κάποια γκριμάτσα ή να αποστρέψουμε το βλέμμα κτλ. Τότε καλό θα είναι να σκάσουμε το γλυκύτερο χαμόγελο που έχουμε ή και να πούμε ένα "καλημέρα".

-----

Δεν μπορώ να αναρτήσω τις φωτογραφίες καθώς δεν θυμάμαι τις πηγές τους.

Αν κάποιος ενδιαφέρεται ευχαρίστως να του τις στείλω

(αρκεί να είναι εκπαιδευτικός :-)

----

Στο 2ο μέρος της μέρας ασχοληθήκαμε με το πώς να αντιμετωπίζουμε όσους μας κοροϊδεύουν.

ΑμεΑ στο νηπιαγωγείο μας

Όπως είπαμε, αυτές τις μέρες μας έχει επισκεφτεί η Σκουποξυλάνθη.

Η Σκουποξυλάνθη έχει μια αγαπημένη φίλη:
Την Αργυρώ.

Η ΑΡΓΥΡΩ ΓΕΛΑΕΙ

(...για την οποία αντλήσαμε υλικό από τις συναδέλφους:
http://nipiablog.blogspot.gr/2013/02/blog-post_3.html
και
http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2013/02/blog-post_4.html

Το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
http://www.pi-schools.gr/books/dimotiko/glossa_c/c_mat_1.pdf )



Η Αργυρώ και η Σκουποξυλάνθη γνωρίστηκαν σ' ένα σύλλογο για άτομα με αναπηρίες.
Βλέπετε, η Σκουποξυλάνθη δεν έχει πόδια.
(Τα παιδιά μένουν άφωνα! Τόσες μέρες παίζουν μαζί της αλλά δεν το είχαν προσέξει επειδή φοράει μακρύ φόρεμα).

Πώς το έπαθε;

Κάποια μέρα που πετούσε με τη μαγική της σκούπα, δεν πρόσεξε κι έπεσε από πολύ ψηλά.
Αναγκαστικά στο νοσοκομείο έπρεπε να της κόψουν τα πόδια για να ζήσει.
Έχει μάθει να αυτοεξυπηρετείται.
Λίγη βοήθεια όμως δε θα έβλαπτε εδώ που δεν έχει το αναπηρικό της καροτσάκι...
Πώς θα μπορούσατε να τη βοηθήσετε;

Μιλήσαμε για το πόσο σημαντικό είναι να μην παρκάρουμε σε ράμπες πεζοδρομίων και σε θέσεις ΑμεΑ στα πάρκινγκ
και να διατηρούμε ελεύθερα τα πεζοδρόμια.
Η συνάδελφος Μαρία έχει μια υπέροχη ιδέα για τους "ξεχασιάρηδες" : pythagoreionip.blogspot.gr/


Παρακολουθήσαμε την ταινία μικρού μήκους του Μιχαήλ Γαβριήλ Ζενέλη "The Pet Shop" :




που μας συγκίνησε όλους...
κι άνοιξε μακριά κουβέντα.........


Σήμερα η Σκουποξυλάνθη μάς αποχαιρετά, καθώς πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι της,
μ' ένα χορό και ένα μεγάλο ευχαριστώ που της φερθήκαμε τόσο όμορφα και θερμά.

Ζωγραφίζουμε κάτι να τη θυμόμαστε:

Η περυσινή μας ανάρτηση: magikokapelo.blogspot.gr



Υ.Γ.
Να προτείνω μία ταινία για μας τους μεγάλους:
"Οι Άθικτοι" (intouchables)
λεπτομέρειες: http://cine.gr/film.asp?id=716438&page=4

ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ και ΑμεΑ : ΟΡΑΣΗ, ΑΚΟΗ

ΟΡΑΣΗ

Επεξεργαστήκαμε το θέμα της όρασης χρησιμοποιώντας κάποιες από τις περυσινές μας δραστηριότητες:
magikokapelo.blogspot.g

Επιπλέον:

Εμπνευσμένη από την "Αργυρώ γελάει" που ανακάλυψα στη συνάδελφο: nipiablog.blogspot.gr/
και με τις εικόνες που βρήκα στο εξαιρετικό ιστολόγιο:
mycutegraphics.com/, 
παρουσίασα στα παιδιά τον

"Πέτρο (που) γελάει"...

Έτσι λοιπόν... αυτός είναι ο Πέτρος:

Ο Πέτρος παίζει, μασκαρεύεται, γελάει κτλ

Ο Πέτρος είναι ένα παιδί όπως όλα τα παιδιά.

Download : drive.google.com/

Εκτός των άλλων, προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τις δυσκολίες και τις ικανότητες ενός τυφλού 
ζωγραφίζοντας έναν ήλιο με κλειστά μάτια

και χρησιμοποιώντας το οικοδομικό υλικό προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα σπίτι ή λουλούδι.

Herbert Bayer - Things to Come,1938

ΑΚΟΗ

Εκτός από δραστηρίοτητες που παρουσιάζονται στην περυσινή ανάρτηση: magikokapelo.blogspot.gr

παίξαμε στον Η/Υ προσθέτοντας ήχους σε πίνακα ζωγραφικής στο πρόγραμμα που υπάρχει εδώ:

http://www.nationalgallery.org.uk/content/conWebDoc/791

Πατώντας τις εικόνες που βρήκαμε εδώ: 

http://iliastoutsoglidis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_8.html

τα παιδιά προσπαθούσαν να μαντέψουν τι ακούν και να το ζωγραφίσουν.

Ακολουθήσαμε το παράδειγμα που βρήκαμε στην ιστοσελίδα της συναδέλφου: 

http://2nipchoras.blogspot.gr/2013/02/blog-post_28.html

και αφού γράψαμε τα ονόματά μας, τα είπαμε και στη νοηματική.

Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει σε μια ταινία χωρίς ήχο

και να παίξουμε ένα παιχνίδι, που οι οδηγίες δίνονταν άηχα...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Khalil Gibran (Χαλίλ Γκιμπράν) -

Το μάτι 

The Madman (1918)


Μετάφραση : Καλογερόπουλος Κων/νος/ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ 2007

Είπε το μάτι κάποτε, "Βλέπω πέρα απ' τις κοιλάδες ένα βουνό καλυμμένο με γαλάζια ομίχλη. Δεν είν' όμορφο;"
	Το Αυτί άκουσε προσεκτικά για λίγο και είπε, "Μα πού είναι το βουνό; Δεν το ακούω".

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ:
http://duende-bite.blogspot.gr/2011/02/khalil-gibran.html