ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ vs ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Σ' αυτό το σημείο θα ήθελα να ανοίξω μία παρένθεση και να μοιραστώ κάποιους προβληματισμούς μαζί σας.

Πριν λίγα χρόνια, μια φίλη μου νηπιαγωγός έκανε μία εργασία για το διδασκαλείο. Συζητώντας γι' αυτή την εργασία προέκυψε το θέμα των ανταγωνιστικών παιχνιδιών. 
Μέχρι τότε δεν είχα βάλει τον εαυτό μου να σκεφτεί και πολύ πάνω στο θέμα αυτό. 
Τα κλασικά (ανταγωνιστικά) παιχνίδια (π.χ. μουσικές καρέκλες) ή παιχνίδια όπου η μια ομάδα νικούσε, ήταν μέσα στο πρόγραμμά μας. 
Μετά από τη συζήτηση αυτή προβληματίστηκα πάρα πολύ. 

Αργότερα, με την κρίση και διαπιστώνοντας πόσο λείπει η αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους, πόσο ο καθένας σκέφτεται τον εαυτούλη του και πιστεύει ότι με κάποιον τρόπο, κάποιος άλλος θα βγάλει το φίδι από την τρύπα, πίστεψα ότι μεγάλο ρόλο σ' αυτήν την κατάσταση έχει παίξει ο ανταγωνισμός που καλλιεργείται από τη στιγμή που γεννιόμαστε...

Δεν οργανώνω πια ανταγωνιστικά παιχνίδια. 

Καμία ομάδα δεν νικάει, κανένας δεν είναι νικητής σε βάρος κάποιων άλλων.
Όλοι μαζί προσπαθούμε για ένα κοινό στόχο, είτε μεμονωμένα είτε σε ομάδες. 
Αν τον επιτύχουμε, ζήτω!!!
Αν όχι, ε, την επόμενη φορά θα προσπαθήσουμε περισσότερο.  

Αναρωτιόμουν γιατί τα τελευταία χρόνια τα παιδιά δείχνουν ένα απίστευτο ενθουσιασμό και προσμονή για τα παιχνίδια που θα παίξουμε. Θα μου πείτε: μα όλα τα παιδιά ενθουσιάζονται όταν ακούνε τη λέξη "παιχνίδι". 
Πιστέψτε με, τα παιδιά "μου" ενθουσιάζονται ... κάπως παραπάνω!

Διαβάζοντας πρόσφατα το βιβλίο 
"Πρόγραμμα Ελέγχου των Συγκρούσεων" 
της Σοφίας Τριλίβα και Giovanni Chimienti 
το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ:
 http://www.academia.edu/1105484/_
ανακάλυψα  γιατί συμβαίνει αυτό.

Σας προτείνω να διαβάσετε την 8η και κυρίως την 9η ενότητα.
(Θα βρείτε επίσης τρόπους ώστε να αλλάξετε τον σκοπό γνωστών παιχνιδιών από ανταγωνιστικό σε συλλογικό και πώς μπορείτε να μετακινείτε το κάθε παιδί από ομάδα σε ομάδα.)

-----

Τι θέλουμε να πετύχουμε σε κάθε παιχνίδι που οργανώνουμε; 
Να μάθουν τα παιδιά κάτι ή να νικήσουν τους άλλους;

Είναι σημαντικότερο να ανταγωνιζόμαστε ή να συνεργαζόμαστε;

Θέλουμε ανθρώπους που αύριο - μεθαύριο, 
όταν κάποιος παθαίνει κάτι, 
θα λέει 
"ευτυχώς δεν το έπαθα εγώ" 
ή 
"πρέπει κάτι να κάνω γι' αυτό";

Την απάντηση που δίνουμε όλοι εμείς σήμερα, 
την ξέρετε καλά...