Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΕΡΑΣ

Στην ιστοσελίδα:  http://xwrapaidiwn.blogspot.gr/2011/09/blog-post_4960.html βρήκαμε το ποίημα 

"Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΕΡΑΣ" 

του Γεωργίου Δροσίνη ως εικονόλεξο:

Ο Ήλιος και ο Αέρας

 του Γεώργιου Δροσίνη

Ο Αέρας θύμωσε,
με τον Ήλιο μάλωσε.
Ο Αέρας έλεγε:
"Είμαι δυνατότερος!"
Και ο Ήλιος έλεγε:
"Σε περνώ στη δύναμη!"

Ένας γέρος γεωργός
με τη μαύρη κάπα του
στο χωράφι πήγαινε.
Ο Αέρας λάλησε:
  " Όποιος έχει δύναμη
παίρνει από τον γέροντα
τη χονδρή την κάπα του!"

Φύσησε, ξεφύσησεν,
έσκασε στο φύσημα·
άδικος ο κόπος του.
Κρύωσεν ο γέροντας
και διπλά τυλίχθηκε
στη χονδρή την κάπα του.

Mα κι ο Ήλιος λάλησε:
  "Όποιος έχει δύναμη
παίρνει από το γέροντα
τη χονδρή την κάπα του!"
Έφεξεν ολόλαμπρος·
καλοσύνη σκόρπισε,
κι έβγαλεν ο γέροντας
τη χονδρή την κάπα του.

Πάλι ξαναλάλησε:
"Άκουσε και μάθε το,
σε περνώ στη δύναμη,
γιατί πας με το κακό
κι εγώ πάω με το καλό!" 

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Αναζητώντας στο διαδίκτυο βρίσκουμε αρκετούς πίνακες ζωγραφικής με θέμα τον άνεμο.

Τους παρατηρούμε, τους σχολιάζουμε, διαπιστώνουμε ότι όντως φυσάει...


Μερικούς πίνακες έχει αναρτήσει η συνάδελφος Ζήση Ανθή στην ιστοσελίδα: http://dreamskindergarten.blogspot.gr/ 

Τέλος, ζωγραφίζουμε κι εμείς τη δική μας 
ζωγραφιά του ανέμου.

Η ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΑΕΡΑ

Διαβάζουμε το μύθο:

Ο Αίολος και οι άνεμοι

σύμφωνα με τον οποίο ο Αίολος κρατούσε φυλακισμένους τους ανέμους στο νησί του και κάθε φορά επέτρεπε μόνο σε έναν να βγει και να φυσήξει.

Έτσι γνωρίσαμε το Βοριά, το Νοτιά, τον Ανατολικό και το Δυτικό.

Στη συνέχεια, φυσώντας διάφορα αντικείμενα, 
παρατηρήσαμε ότι προχωράνε προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκεί που φυσάμε.

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ:

΄Ενα παιδί γίνεται ο άνεμος 
 και τα υπόλοιπα λουλούδια.
Ο άνεμος φυσάει κάθε λουλούδι 
και αυτό γέρνει προς την αντίθετη κατεύθυνση:

Τέσσερα παιδιά γίνονται άνεμοι και στέκονται στα 4 σημεία του ορίζοντα. 
Τα υπόλοιπα είναι λουλούδια.
Ανάλογα από πού φυσάει, τα παιδιά γέρνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.


Από την ιστοσελίδα:  http://pro-sxolika.blogspot.gr/  
χρησιμοποιήσαμε τα φύλλα εργασίας:

ΑΕΡΑΣ

Μία μέρα που φυσάει αρκετά
συζητάμε για τον αέρα.

Τον ακούμε,
βγαίνουμε έξω και προσπαθούμε να τον δούμε.
Δεν τα καταφέρνουμε 
αλλά παρατηρούμε πώς επηρεάζει το περιβάλλον:
κουνάει και ρίχνει τα φύλλα,
κουνάει τη σημαία, τα σύννεφα, τα μαλλιά μας,
τα ρούχα μας, τα χαρτάκια...

Φοράμε ένα καπέλο και προσπαθούμε να περπατήσουμε χωρίς να μας το πάρει... Άδικος κόπος!
Το αρπάζει κι εμείς το κυνηγάμε ...

Μπαίνουμε μέσα στην τάξη και αναρωτιόμαστε:
Υπάρχει αέρας εδώ μέσα;

Δεν τον ακούμε, δεν τον βλέπουμε, δεν τον μυρίζουμε,
δεν μπορούμε να τον πιάσουμε...

κι όμως μπορούμε:
Παίρνουμε μια σακούλα και τρέχουμε.
Η σακούλα ξαφνικά γεμίζει!!!
Γεμίζει με...αέρα!!!

Οπότε... Ναι, υπάρχει αέρας μέσα στην τάξη.

Κάποιο παιδί φουσκώνει τα μάγουλά του
και λέει: 
-  Μάζεψα τον αέρα μέσα στο στόμα μου.

Κλείνουμε στόμα και μύτη και παρατηρούμε
ότι χωρίς τον αέρα δεν μπορούμε να ζήσουμε.



Φυσάμε μπαλάκια:
ένα ελαφρύ από φελιζόλ κι ένα μεγαλύτερο πλαστικό.

        

Διαπιστώνουμε ότι ο αέρας έχει δύναμη.
Το πρώτο το ρίχνουμε άνετα κάτω αλλά 
μόνο αν φυσήξουμε δυνατά μπορούμε να μετακινήσουμε το δεύτερο.

Στη συνέχεια κάθε παιδί προσπαθεί να ρίξει φυσώντας τα εξής αντικείμενα:
μολύβι, φτερό, βαμβάκι, πλαστικό τουβλάκι, καρφίτσα και μπαταρία.

Στον ακόλουθο πίνακα, που βρήκαμε στην ιστοσελίδα
http://pro-sxolika.blogspot.gr/2012/10/blog-post_30.html , σημειώνουμε μία γραμμούλα για κάθε αντικείμενο που ρίχνουμε κάτω:

Στο τέλος μετράμε πόσες φορές καταφέραμε να ρίξουμε το κάθε αντικείμενο:

και προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί δεν καταφέραμε να τα ρίξουμε όλα.




Διαβάζουμε το βιβλιαράκι "Ο αέρας"
και διαπιστώνουμε πόσο χρήσιμος είναι...

                   

                    

μα και πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει.

Παίζουμε το κλασικό παιχνίδι "πετάει πετάει..."

και ζωγραφίζουμε φυσώντας με καλαμάκι: