ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ. Ε, ΚΑΙ;

Η ακόλουθη δραστηριότητα ήταν από τις πιο δύσκολες που έχω κάνει...

Δύσκολη, όσον αφορά το χειρισμό της. 

Δύσκολη, όσον αφορά το να κρύψω τα συναισθήματά μου 

για να μην επηρεάσω την κρίση των παιδιών.

Ο σκοπός ήταν διττός:

Να καταλάβουν τι σημαίνει κοινωνικός αποκλεισμός

και 

Να καταλάβουν ότι το "περιτύλιγμα" μπορεί να ξεγελάσει...

Έτσι, βρήκα από το διαδίκτυο φωτογραφίες από διάφορα άτομα:

Παιδιά με τύφλωση, λαγώχειλο, σύνδρομο down

άτομα από διάφορες φυλές,
πρόσωπα θυμωμένα ή χαρούμενα,

τους Bob Marley, John Lennon 

κτλ

Να τονίσω: Καμία φωτογραφία δεν ήταν σοκαριστική , καμία δεν προκαλούσε φόβο.

Έφτιαξα στον υπολογιστή 3 φακέλους:

Στον πρώτο θα βάζαμε τις φωτογραφίες όσων θα θέλαμε να μας επισκεφτούν στο σχολείο μας.

Στο δεύτερο όσων δεν θα θέλαμε

Στον τρίτο όσων δεν μας νοιάζει αν έρθουν ή όχι.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι εκτός από τον Bob Marley, τον Χίτλερ (που δεν τον αναγνώρισαν)  κι ένα άτομο με πιστόλι, οι υπόλοιποι απορρίφθηκαν από την πλειοψηφία.

Συζητήσαμε τους λόγους που τους έκαναν να δεχτούν ή να απορρίψουν τα άτομα αυτά.

Κάποιοι απορρίφθηκαν γιατί φοράνε γυαλιά ή γιατί δεν τους αρέσει το πρόσωπό τους.

Και τότε ανακαλύψαμε ότι στην πόρτα υπήρχε ένα γράμμα.

Το έστελνε κάποιος Αλέξης.

Και το διαβάσαμε...

Το γράμμα τά καθήλωσε.

Αποτελεί συρραμμένα αποσπάσματα από το βιβλίο "Το Θαύμα" της συγγραφέα Palacio 

που βρήκα εδώ: http://www.picturebooks.gr/newadmin/books/pdfs/wonder%20kef%201.pdf 

Δεν τους είπα ποιος είναι ο Αλέξης. Τα άφησα να κάνουν τις υποθέσεις τους.

Αφού κατάλαβαν τι συναισθήματα γεννάει η απόρριψή τους
η γνώμη τους μεταβλήθηκε.

Ανοίξαμε ξανά τους φακέλους και αυτή τη φορά τους έδινα στοιχεία για τους ανθρώπους στις φωτογραφίες. 
Ψηφίσαμε ξανά ποιοι είναι ευπρόσδεκτοι και ποιοι όχι...

Αυτή τη φορά κανένας δεν απορρίφθηκε λόγω του προσώπου του.

Απορρίφθηκαν όμως άτομα όπως ο Χίτλερ, ο Παπαδόπουλος, άτομα με βίαιο παρελθόν.

Έγιναν αποδεκτοί οι τραγουδιστές της ελευθερίας (Bob Marley) και της ειρήνης (John Lennon)

Τι θα κάνατε αν συναντούσατε κάποιο από αυτά τα παιδιά στο δρόμο;

Τι θα κάνατε αν ερχόταν στο σχολείο μας;

Έχουν δικαίωμα να βρίσκονται ανάμεσά μας;

....

Ρώτησα μία φίλη μου Ψυχολόγο, 

πώς θα ήθελαν αυτά τα άτομα να τους φερθούμε ώστε να νιώθουν αποδεκτά.

Μου είπε ότι ενστικτωδώς μπορεί να κάνουμε κάποια γκριμάτσα ή να αποστρέψουμε το βλέμμα κτλ. Τότε καλό θα είναι να σκάσουμε το γλυκύτερο χαμόγελο που έχουμε ή και να πούμε ένα "καλημέρα".

-----

Δεν μπορώ να αναρτήσω τις φωτογραφίες καθώς δεν θυμάμαι τις πηγές τους.

Αν κάποιος ενδιαφέρεται ευχαρίστως να του τις στείλω

(αρκεί να είναι εκπαιδευτικός :-)

----

Στο 2ο μέρος της μέρας ασχοληθήκαμε με το πώς να αντιμετωπίζουμε όσους μας κοροϊδεύουν.