ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ : ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΘΥΜΟ

1ος στόχος: να αναγνωρίζουν το θυμό στον εαυτό τους 
και στους άλλους.

Μας βοήθησαν οι πίνακες:

- Τι νιώθει; Πώς το κατάλαβες; Γιατί νιώθει έτσι;...

Τοποθετούν τους πίνακες στη σειρά:
Από τον πιο ήρεμο στον πιο θυμωμένο.

Ας δούμε όμως και φωτογραφίες.
Χρησιμοποιήσαμε το υλικό που βρήκαμε εδώ:
http://parami8oxora.blogspot.gr/2013/09/blog-post_28.html
και επιλέξαμε όσες πιστεύουμε ότι δείχνουν κάποιον θυμωμένο:

Εμπλουτίζουμε το λεξιλόγιό μας με τους όρους:
Ήρεμος - Εκνευρισμένος - Θυμωμένος - Οργισμένος

χρησιμοποιώντας (αφού το τροποποιήσαμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας) το Θυμόμετρο που βρήκαμε εδώ:
http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2014/02/13.html

- Πώς είναι τα φρύδια κάποιου θυμωμένου; Πώς είναι το στόμα; η αναπνοή; η καρδιά του πώς χτυπάει; κτλ...

Ας παίξουμε λιγάκι:

Επιλέγουμε μια φράση (π.χ. "Μη με κοροϊδεύεις").
Ένα παιδί στέκεται στη μια μεριά και τα υπόλοιπα στην άλλη. Το πρώτο λέει την παραπάνω φράση με διάφορους τρόπους. Αν την πει χαρούμενα, λυπημένα κτλ 
τα υπόλοιπα παιδιά κάνουν ένα βήμα μπροστά.
Αν την πει θυμωμένα, κάνουν ένα βήμα πίσω.

Έτσι μαθαίνουμε πώς αλλάζει η φωνή όταν θυμώνουμε...

Χρησιμοποιήσαμε το φύλλο εργασίας (λιγάκι παραλλαγμένο) που βρήκαμε εδώ:
www.popi-it.gr/
για να καταγράψουμε αναμνήσεις θυμού.

------

2ος Στόχος: να καταλάβουν ότι ο θυμός είναι πολλές φορές ένα χρήσιμο συναίσθημα.

Παρατηρούμε την κάρτα 4 από τις κάρτες στα "Βήματα για τη Ζωή" , όπου παρουσιάζει μερικά παιδιά που χτυπούν κάποιον.

- Μπαίνετε στην τάξη σας και βλέπετε να συμβαίνει αυτό που δείχνει αυτή η εικόνα. Τι νιώθετε;

(Όλα τα παιδιά απάντησαν ότι νιώθουν θυμό).

- Τι μπορείτε να κάνετε;


--------
3ος Στόχος: να καταλάβουν ότι πίσω από το θυμό μπορεί να κρύβεται ένα άλλο συναίσθημα.

- Μπορείτε να θυμηθείτε κάποια φορά που θυμώσατε;

Καταγράφουμε αυτά που μας λένε τα παιδιά. 

- Εκτός από θυμό, μήπως νιώσατε και κάποιο άλλο συναίσθημα;

(Όλα τα παιδιά εντόπισαν το φόβο ή τη λύπη, ανάλογα με την περίπτωση).

Τους παρουσίασα το ρολό των συναισθημάτων,
μια ιδέα που βρήκα εδώ:
www.pragentemiuda.org/
αλλά λόγω βιασύνης το έφτιαξα πολύ πρόχειρα δυστυχώς...

(έχει 2 τρύπες ώστε όταν εμφανίζεται από τη μία ένα θυμωμένο πρόσωπο από την πίσω εμφανίζεται ένα λυπημένο ή ένα φοβισμένο).

Παρατηρήσαμε τον αγαπημένο μου πίνακα του Chagall:

εικόνα: www.abbeville.com/

Κατευθύνουμε τα παιδιά στην ιδέα:
Τι αισθάνεται η γάτα; Τι αισθάνεται το κάθε πρόσωπο;
Τι μπορεί να συμβαίνει δεξιά που προκάλεσε το φόβο στη γάτα και το θυμό στο δεξί πρόσωπο;

Επηρεασμένα από το κόμικ του Αστερίξ, κάποια παιδιά αποφάσισαν να βάλουν λόγια:

 Διαβάσαμε το παραμύθι "Θα σ' αγαπώ ό,τι κι αν γίνει"
που μπορείτε να ξεφυλλίσετε εδώ:
http://blogs.sch.gr/17nippell/archives/1194

Σκοπός είναι να καταλάβουν τα παιδιά, ότι η αγάπη που υπάρχει μέσα στην οικογένεια δεν χάνεται ποτέ, ούτε όταν οι άλλοι δείχνουν θυμό απέναντί τους...

------
Θεατρικό Παιχνίδι:

Ζεσταινόμαστε με ασκήσεις:
Τα πόδια μου νιώθουν χαρά, λύπη, κτλ
Τα χέρια μου   "             "         "        "
Το πρόσωπό μου "  " "
Η φωνή μου    "   " 

Τα χέρια μου νιώθουν χαρά αλλά το πρόσωπό μου λύπη κτλ.

Ανοίγω την πόρτα θυμωμένος και στέκομαι στο στεφάνι που πιστεύω ότι έχει το χρώμα του θυμού.

Καθένας παίρνει μια θυμωμένη στάση και οι υπόλοιποι γίνονται οι καθρέφτες του.

Χρησιμοποιώντας το στεφάνι τους κάνουν όποια δουλειά θέλουν, πάντα θυμωμένοι...

Παίρνουν ένα ύφασμα, το απλώνουν και φαντάζονται ότι είναι κάποιος που για κάποιο λόγο θύμωσαν μαζί του.
Του μιλάνε
(νομίζω πως αυτή η δραστηριότητα ήταν η πιο απελευθερωτική για τα παιδιά)

Συνεχίζουμε με δράσεις που περιγράφονται στην περυσινή μας ανάρτηση: magikokapelo.blogspot.gr/ 

και καταλήγουμε σε δρώμενα. 

Επηρεασμένοι από την εικαστική απόδοση της λύπης 
ζωγραφίζουμε το θυμωμένο παιδί
αποτυπώνοντας αυτή τη φορά τις γροθιές μας:

Κλείνω με ένα μεγάλο ευχαριστώ στις συναδέλφους 
που με τις αναρτήσεις τους 
μας προσέφεραν τόσο πολύτιμο υλικό 
και στη Μαρία http://pythagoreionip.blogspot.gr/
που οι απόψεις της με προβλημάτισαν πολύ!

ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΑΣ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΑΣ

 Τι συμβαίνει εδώ; Τι αισθάνονται; Τι λένε;...

Χρησιμοποιήσαμε τη δύναμη του πίνακα Guernica για να μιλήσουμε για το ΦΟΒΟ.

Εξετάσαμε όμως κι άλλους δύο πίνακες:

PICASSO, Buste de femme, 1907 

MUNCH, The Scream, 1910

και παρατηρήσαμε πώς αλλάζουν τα χαρακτηριστικά μας όταν φοβόμαστε.

Χρησιμοποιήσαμε και διάφορα σκίτσα για να δούμε τις εκφράσεις του φόβου και πειραματιστήκαμε στον καθρέφτη:

Συζητήσαμε για στιγμές που είχαμε φοβηθεί και ζωγραφίσαμε τους φόβους αυτούς.

Έπειτα κάθε παιδί ζωγράφισε κάτι που τον φόβισε, χωρίς όμως να το πει στους άλλους. 

Τοποθετήσαμε τις ζωγραφιές αυτές σ' ένα "πηγάδι" και κάθε παιδί έβγαζε μια ζωγραφιά και προσπαθούσε να καταλάβει ποιο φόβο απεικόνιζε.
(Η ιδέα είναι από εδώ: 1niporaiokastrou.blogspot.gr/ )

Στη συνέχεια έδιναν συμβουλές στο παιδί που το ζωγράφισε 
π.χ. 
Σ' αυτόν που φοβήθηκε το σεισμό, του είπαν πώς να κρυφτεί κάτω από το τραπέζι.
Σ' αυτόν που φοβήθηκε ότι μπορεί να τον αρπάξει κάποιος, του είπαν να μην ακολουθάει ξένους ανθρώπους ή να μπει στο σπίτι του αν συμβεί κάτι περίεργο και να το πει στους γονείς του.

Ας παίξουμε τώρα με τους φόβους μας:


Ο δρόμος του Φόβου:
Δεξιά κι αριστερά παραμονεύουν οι φόβοι μας
(τα παιδιά βάζουν τα δυνατά τους να γίνουν όσο πιο τρομακτικά μπορούν) και κάποιος προσπαθεί να βρει το κουράγιο να διασχίσει το δρόμο αυτό....

Αυτοσχεδιασμοί:
Κάθε φορά που σταματάει η μουσική,
τους παρουσιάζω ένα φόβο (μια ζωγραφιά τους)
και τα παιδιά αντιδρούν όπως νομίζουν σ' αυτόν.

Παίρνουν τις ζωγραφιές - φόβους,
χορεύουν μαζί τους, τους κάνουν ό,τι θέλουν,
τους τσαλακώνουν, τους ποδοπατάνε, τους πετάνε μακριά...

Μετά τους συγκεντρώνουμε όλους στο καζάνι
και τους βράζουμε, τραγουδώντας το ποιηματάκι 
που βρήκαμε εδώ:
http://10onipiagogioher.blogspot.gr/2011/11/blog-post_23.html

"Φόβους ρίχνω στο τσουκάλι...."

Τέλος, πήραμε τα "απομεινάρια" των φόβων μας και φτιάξαμε ένα γλυπτό:

Η ιδέα του γλυπτού από φόβους είναι από την ιστοσελίδα:
http://15nipkoryd.blogspot.gr/2012/11/blog-post_283.html

Είδαμε την ιστορία του κυρίου Μπου, 
όπως την έφτιαξαν τα παιδιά
στην ιστοσελίδα: http://www.popi-it.gr/

Επεξεργαστήκαμε το "φ" του φόβου:

και αναρωτηθήκαμε, τι πέφτει άραγε από τον ουρανό και το φόβισε;

Αυτό μας έφερε στο μυαλό τον Αστερίξ και τους Γαλάτες, που το μόνο πράγμα που φοβούνται είναι
να μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι!

Διαβάσαμε το κόμικ "Ο Αστερίξ, ο Γαλάτης"
και διαπιστώσαμε ότι το θάρρος και η δύναμη των γενναίων Γαλατών προερχόταν από το μαγικό ζωμό.

Όμως μαγικές συνταγές υπάρχουν μόνο στα παραμύθια.

Έτσι, είδαμε τι συνέβηκε στον Παντοφλίνο που φοβόταν το σκοτάδι, τον οποίο προσέγγισε ο Σιάμ με το μαγικό του φίλτρο.
(Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ 11 ΓΑΤΕΣ, ένα παραμύθι για την πρόληψη των ναρκωτικών - ΚΕΘΕΑ).

Τα παιδιά έβγαλαν το συμπέρασμα ότι μόνο με υγιεινή διατροφή και άσκηση μπορεί κανείς να αποκτήσει περισσότερη δύναμη.


Μια άλλη ιστορία που επεξεργαστήκαμε είναι ο "αλυσοδεμένος ελέφαντας" του Μπουκάι 
από τα διηγήματα "ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ":

Βάλαμε σ' ένα ελεφαντάκι "βαρίδια" και μετά γίναμε εμείς ο μεγάλος ελέφαντας. Με την ενθάρρυνση των φίλων μας, καταφέραμε να κινηθούμε και να ελευθερωθούμε:

Όπως ο μεγάλος ελέφαντας δεν μπορούσε να φύγει έτσι και οι φόβοι μας σαν βαρίδια δεν μας αφήνουν να ελευθερωθούμε. 


Αφού συζητήσαμε για τρόπους αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων και τους δραματοποιήσαμε

ζωγραφίσαμε τρομαγμένα πρόσωπα!

Την ιδέα δεν θυμάμαι πού την βρήκα, ελπίζω όμως ότι θα την εντοπίσω σύντομα για να σας πω...
Η ιδέα για τα μαλλιά πάντως είναι από εδώ:
http://www.artprojectsforkids.org/2013/10/scream-blow-painting.html

Εργαστήρι μάσκας

Εργαστήρι μάσκας σήμερα
που σημαίνει θεατρικό παιχνίδι που καταλήγει σε δημιουργία μάσκας.

Αρχικά ασχοληθήκαμε με την κίνηση του προσώπου μας: των ματιών, χειλιών κτλ
ώστε το ίδιο το πρόσωπό μας να γίνει μάσκα...

Ανάμεσα στις δραστηριότητες, παίξαμε το γλύπτη και τα αγάλματα.
Ο γλύπτης κάνει μια διαφορετική γκριμάτσα μπροστά από κάθε άγαλμα και το άγαλμα την αποτυπώνει στο δικό του πρόσωπο.

Επίσης, μία μία εμφανίστηκαν διάφορες μάσκες
(εκτός από τις έτοιμες, υπάρχουν άφθονες από τις θεατρικές παραστάσεις του παρελθόντος κτλ)
με τον εξής τρόπο:
Εξηγώ στα παιδιά ότι θα εμφανιστούν μπροστά τους κάποιοι που έχουν αμνησία και θα τους θέτουν ερωτήσεις: 
Ποιος είμαι; Πού βρίσκομαι; Που πάω ή Τι θέλω να κάνω;

Φορώντας ένα ύφασμα και μια διαφορετική μάσκα κάθε φορά, τα παιδιά με βοηθάνε απαντώντας στις ερωτήσεις μου. Κατόπιν αναλαμβάνουν το ρόλο μου τα ίδια.

Και βέβαια μετά χορέψαμε και παίξαμε με τις μάσκες:

Όλα αυτά δημιουργούν έντονο ενδιαφέρον να γνωρίσουν την ιστορία της μάσκας, να δουν ότι οι μάσκες μπορούν να φτιαχτούν από διάφορα υλικά και να θυμηθούν τις μάσκες που συναντήσαμε κατά τη γνωριμία μας με διάφορους λαούς.

Πριν την κατασκευή της μάσκας, έρχονται σε επαφή με τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουν (πχ σερπαντίνες, εφημερίδες, φτερά, χαρτάκια κτλ), χορεύουν μαζί τους, τα τοποθετούν πάνω στο σώμα τους... 

Για την κατασκευή της μάσκας πήραμε την ιδέα από εδώ:
http://10onipiagogioher.blogspot.gr/2012/02/blog-post_21.html

Τέλος να σας παρουσιάσουμε και το καπέλο μας που φτιάξαμε μια άλλη μέρα:

Η ιδέα είναι από εδώ:
http://www.freekidscrafts.com/scarecrow-hat/

και είναι πολύ απλή κατασκευή:
αποτελείται από ένα μεγάλο κύκλο, τον οποίο προσαρμόζουμε, 
αφού τον ζωγραφίσουν τα παιδιά και κολλήσουν ό,τι θέλουν, 
σε ένα μπολ και με τη βοήθεια του συρραπτικού και ενός σκοινιού ή χόρτου σταθεροποιούμε το σχήμα του! 

Η ΟΓΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΑ

Ένα παραμύθι κατάλληλο για φωνολογικά παιχνίδια αποτελεί η 

"Οδοντογλυφίδα που έγινε Ογδοντογλυφίδα"

της Σοφίας Μαντουβάλου,

το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
http://issuu.com/melpobogi/docs/odontoglyfida

Εμείς χρησιμοποιήσαμε φωτοτυπίες  με τις εικόνες του βιβλίου για να τις τοποθετήσουν σε χρονολογική σειρά.

Κάθε εικόνα είναι διπλωμένη έτσι ώστε να φαίνεται μόνο το πρόσωπο που ζήτησε βοήθεια η ογδοντογλυφίδα. 
Τα παιδιά καλούνται να θυμηθούν ή να βρουν τι θα γινόταν αν  το πρόσωπο αυτό έπαιρνε το γ.

Και 2 εργασιούλες:

 Ένα σας λέω: γελάσαμε πολύ!!!

Ο ΓΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ

Παρατηρούμε τον πίνακα του Klee "cat and bird"

http://www.wikipaintings.org/en/paul-klee/cat-and-bird

Ο πίνακας αυτός μου φέρνει στο μυαλό ένα λατρεμένο μου βιβλίο:

Στην ιστορία αυτή μπορεί να βρει κανείς 
μπόλικη χαρά, αγάπη, φιλία  
αλλά και θλίψη και απώλεια.

Μιλάει για ένα γλάρο που έπεσε σε πετρελαιοκηλίδα και τελικά ξεψύχησε. Πρόλαβε όμως να γεννήσει ένα αυγό και να αποσπάσει την υπόσχεση ενός γάτου ότι θα το φροντίσει και θα μεγαλώσει το γλαρόνι που θα βγει από εκεί.

Διηγήθηκα την ιστορία με δικά μου λόγια, καθώς πρόκειται για ένα αρκετά μεγάλο βιβλίο χωρίς πολλές εικόνες.

Αφού ζωγραφίσαμε ό,τι μας άρεσε από το παραμύθι,
έγινα αρκετά παρεμβατική 
(συνήθως προσπαθώ να το αποφεύγω, αλλά ο πειρασμός ήταν μεγάλος).

Έτσι τους έδειξα πώς μπορούν να σχεδιάσουν το γάτο του Κλέε, με τον τρόπο που ανακάλυψα εδώ:
https://sites.google.com/site/spscarlisleartroom/paul-klee

Το βιβλίο αυτό θίγει πλήθος θεμάτων
(μόλυνση περιβάλλοντος, φιλία, 
διαφορετικότητα και αποδοχή, πένθος κτλ) 
και είναι απίστευτα τρυφερό και συγκινητικό...

Αποκριάτικη στολή: "Ξα μου"

Μπήκαμε κι εμείς δυναμικά στο κλίμα των ημερών με αποκριάτικες δημιουργίες.

Η φετινή μας κολεξιόν έχει τίτλο: "ξα μου".

(Για όσους δεν ξέρετε κρητικά, σημαίνει : 

εξουσία μου, δηλ. δικαίωμά μου, 

δηλ. κάνω ό,τι θέλω...)

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Κατ' αρχήν θυμηθήκαμε ότι στο παραμύθι του Έλμερ έλεγε ότι μία μέρα του χρόνου όλοι οι ελέφαντες χρωματίζουν το σώμα τους και γίνονται κι εκείνοι παρδαλοί. 
Ε, σήμερα είναι αυτή η μέρα!!!

Τοποθετήσαμε κάτω στεφάνια 
-τα οποία φανταστήκαμε ότι είναι μπογιές-
και βάψαμε καλά καλά όλο μας το σώμα.

Στη συνέχεια βάψαμε και τους φίλους μας!

Παρατηρήσαμε εικόνες με μακιγιαρισμένους ανθρώπους από άλλες φυλές και πήραμε ιδέες...

Έπειτα πήραμε σακούλες σκουπιδιών και κολλήσαμε πάνω τους ό,τι θέλαμε (σερπαντίνες, κορδέλες πλαστικές, εικόνες από περιοδικά κτλ ) και ζωγραφίσαμε με ανεξίτηλους μαρκαδόρους ό,τι άλλο μας άρεσε. 

Ξα μας, δηλαδή.

Τέλος με μπογιές προσώπου βάψαμε τα πρόσωπά μας:
Το ένα μάγουλο μόνοι μας, το άλλο ένας φίλος μας και το μέτωπο η νηπιαγωγός μας 
(να κάνω κι εγώ κάτι!).

Η φετινή κολεξιόν είχε απόλυτη επιτυχία!!!

(Κρίμα που αυτό το μήλο δεν επιτρέπει να δείτε το υπέροχο μακιγιάζ μας!!!)

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ - ΛΥΠΗ & ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Συζητάμε για κάποιο θέμα που συνέβηκε στο παρελθόν στο σχολείο μας.
π.χ. Πώς νιώσατε όταν σας είπα ότι θα πηγαίναμε εκδρομή;
       Πώς το δείξατε με το σώμα σας;

Μπορείτε να ζωγραφίσετε κάποια στιγμή από εκείνη τη μέρα που νιώσατε χαρούμενοι;

Υπήρξε κάποια στιγμή εκείνη τη μέρα που νιώσατε στενοχωρημένοι;

Έχετε νιώσει λυπημένοι κάποια άλλη φορά;

Παρατηρούμε καρτέλες, διαχωρίζουμε όσες δείχνουν το παιδάκι να είναι χαρούμενο και όσες το δείχνουν λυπημένο.

http://atividadespedagogicasprokeila.blogspot.gr/2011/09/trabalhando-as-emocoes.html

Πώς είναι το σώμα μας όταν λυπόμαστε;
Πώς είναι το πρόσωπό μας;

Κάθε παιδί σκεπάζει το κεφάλι του με ένα ύφασμα και δείχνει τι νιώθει με το σώμα του. Τα άλλα παιδιά προσπαθούν να μαντέψουν. Μόλις γίνουν τα αποκαλυπτήρια, από την έκφραση του παιδιού καταλαβαίνουν αν μάντεψαν σωστά.

Ποιο σκίτσο θυμίζει το γράμμα χ;
Ποιο θυμίζει το γράμμα λ;
Ας ανακαλύψουμε τα γράμματα αυτά:

Παρατηρούμε πίνακες ζωγραφικής.

http://www.wikipaintings.org/en/frida-kahlo/portrait-of-do%C3%B1a-rosita-morillo-1944

http://www.wikipaintings.org/en/frida-kahlo/self-portrait-1948

http://www.wikipaintings.org/en/pablo-picasso/crying-woman-1937-1

http://en.wikipedia.org/wiki/At_Eternity's_Gate


Τι αισθάνονται τα πρόσωπα αυτά;
Γιατί; Τι τους συμβαίνει;

Ποιος αισθάνεται λίγο λυπημένος, πιο πολύ, ακόμα πιο πολύ και ποιος είναι ο πιο λυπημένος απ΄ όλους;

Για να δούμε κι αυτόν τον κλόουν.

Τι παρατηρείτε;  Τι του συμβαίνει;
Μπορούμε να κάνουμε κάτι για να ξαναβρεί το χαμόγελό του;

Καταγράφουμε τις απαντήσεις.

Ένας τρόπος για να γελάσουμε είναι να βλέπουμε αστείες εικόνες.

(ψάχνοντας στο διαδίκτυο "funny babies" και "funny animals" μπορούμε να βρούμε άφθονες)

Χρησιμοποιούμε το κουτί του κλόουν ως αποθηκευτικό χώρο για τις αστείες καρτέλες. 

Όποτε νιώθουμε λυπημένοι, μπορούμε να τις κοιτάξουμε και ίσως μας βοηθήσουν κι εμάς να ξαναβρούμε το χαμόγελό μας....

Μπορούμε ακόμα να σφυρίξουμε ένα εύθυμο σκοπό,
όπως το ρεφρέν:

- Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
  Δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Εγώ σας αφιερώνω ολόκληρο το τραγούδι με το παρακάτω απίθανο βιντεάκι:

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Για να θυμηθούμε ακόμα κάτι:
Όταν πήγαμε εκείνο το διδακτικό περίπατο 
και καταλήξαμε στο γήπεδο, 
διαπιστώσαμε ότι όλες οι πόρτες ήταν κλειδωμένες.

Τι νιώσαμε;

Τι κάναμε;

1) Κλαίγαμε;
2) Φωνάζαμε;
3) Κλωτσούσαμε ό,τι βρίσκαμε μπροστά μας;

Αν τα κάναμε αυτά, η πόρτα θα άνοιγε;

4) Παραιτηθήκαμε και επιστρέψαμε σχολείο;


Τι κάναμε λοιπόν;

1) Πήραμε τηλέφωνο για να δούμε αν μπορεί κάποιος να μας ανοίξει.
2) Αφού δεν γινόταν αυτό, αποφασίσαμε να πάμε κάπου αλλού.
3) Περάσαμε φανταστικά στο νέο προορισμό μας!!!

Όταν θέλουμε πάρα πολύ κάτι, αλλά αυτό δε γίνεται, τότε νιώθουμε απογοήτευση.
Η απογοήτευση μπορεί να περιέχει και λύπη και θυμό.


Δείχνουμε εικόνες στα παιδιά (από τα "Βήματα")
και προσπαθούμε να δούμε τι ιστορία κρύβουν.

- Κάποιος χάλασε την κατασκευή των παιδιών:

Πώς ένιωσαν και τι είπαν τα παιδιά;

Πώς ένιωσε το παιδί που έπεσε;

Μπορείτε να σκεφτείτε μια καλή ιδέα ώστε να αλλάξει 
η κατάσταση προς το καλύτερο;

Τα παιδιά πρότειναν τα εξής:
- να τον ρωτήσουν γιατί τους χάλασε το παιχνίδι.
- να του πουν "Πρέπει να προσέχεις. Μην το ξανακάνεις".
- το παιδάκι να τους ζητήσει συγγνώμη.
- να τους βοηθήσει να ξαναφτιάξουν την κατασκευή.

(Κάθε φορά που τα παιδιά σκέφτονται μια καλή ιδέα, τους παρουσιάζουμε μια κάρτα με λάμπα = καλή ιδέα)

Με τον ίδιο τρόπο επεξεργαζόμαστε και τις επόμενες εικόνες:

Υπόσχεση που δεν κρατήθηκε:

(Ο μπαμπάς δεν μπόρεσε να πάει το παιδί στο τσίρκο, όπως του είχε υποσχεθεί, γιατί του έτυχε κάποια δουλειά).
(Στην ερώτηση "τι έκανε τότε το παιδί;" απάντησαν, ανάμεσα στ' άλλα, ότι έριξε κάτω κι έσπασε ό,τι βρισκόταν πάνω στο τραπέζι)

Ένα παιχνίδι που έχει κάποιος άλλος και το θέλουμε κι εμείς.

Δεν τα καταφέρνουμε σε κάτι.

(Το παιδί προσπαθεί να κολυμπήσει αλλά δεν τα καταφέρνει)
(Πρέπει να παρατήσει την προσπάθεια; Τι άλλο μπορεί να κάνει;)

Θέλουμε να κοιμηθούμε κι άλλο το πρωί αλλά το ξυπνητήρι χτυπάει.

(Κάποιο παιδί είπε: "να πει ότι είναι άρρωστο" ;-) )

Ένα παιχνίδι που θέλουμε να μας αγοράσουν,
αλλά οι γονείς μας μάς λένε ότι δεν έχουν χρήματα.

(Σ' αυτό το σημείο κάναμε μία επιπλέον δραστηριότητα, καθώς τα παιδιά πιστεύανε ότι οι γονείς τους μπορούσαν να πάνε στην τράπεζα και να βγάλουν λεφτά:
Προσποιήθηκαν ότι είναι οι γονείς τους που μετά από 1 μήνα δουλειάς πληρώνονται. 
Πήραν 4 καπάκια - χρήματα.

- Τι έχετε ανάγκη για να ζήσετε; Τι είναι απαραίτητο;

Φαγητό ( Δώστε 1 καπάκι για να το πληρώσετε)
Ρούχα       "       "      "            "   "   "  "
Νερό, Ρεύμα, Τηλέφωνο   " " " " "

Αν αρρωστήσουμε χρειαζόμαστε και φάρμακα.

Περισσεύουν χρήματα για κάτι άλλο;
Έχουμε λοιπόν πάντα χρήματα για παιχνίδια;)

----------------------------------------------------

Αφού συζητήσουμε για τις εικόνες και για δικές μας εμπειρίες, καταλαβαίνουμε ότι οι φωνές, το κλάμα, τα νεύρα δεν οδηγούν πουθενά. 
Όλα τα παιδιά το παραδέχονται αυτό.

Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε μια καλύτερη ιδέα.

Για να γίνει αυτό όμως, πρώτα πρέπει να ηρεμήσουμε.

Εδώ εξηγούμε την περίφημη τεχνική της χελώνας:

1. Απογοήτευση
2. Σταματώ, δεν κάνω κάτι δυσάρεστο (δηλ. δεν φωνάζω, δεν τα σπάω όλα...)
3. Αναπνέω βαθιά και μετρώ ως το 5. Ηρεμώ.
4. Βρίσκω μια καλή ιδέα.

Καρτέλες: http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2014/02/13.html



Ολοκληρώνουμε την ενασχόλησή μας με την απογοήτευση 
με εικονογράφηση περιστάσεων 
που μας έφεραν σε απογοήτευση 
και δρώμενα.