ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ

Πριν λίγες μέρες διοργανώθηκε σεμινάριο από το ΚΠΕ Ιεράπετρας Νεάπολης με θέμα:

 «Εν αρχή είναι ο σπόρος. Διάσωση, διατήρηση και αναδιανομή παραδοσιακών ποικιλιών».

Στο σεμινάριο αυτό έγινε σαφές ότι ασκείται πίεση από ελάχιστες εταιρείες που παράγουν σπόρους και φυτοφάρμακα συγχρόνως στις εθνικές νομοθεσίες και διεθνείς συνθήκες, ώστε ν' αποκτήσουν τον έλεγχο της αγοράς των σπόρων. 
Κινδυνεύουμε να χάσουμε το δικαίωμα να κρατάμε σπόρο από την προηγούμενη σοδειά και να τον σπείρουμε ξανά.
Κινδυνεύουμε να χάσουμε ένα τεράστιο πλούτο φυτών, τα οποία είναι προσαρμοσμένα στον τόπο τους και έχουν αναπτύξει περισσότερες άμυνες ενάντια στους εχθρούς τους.
Γίνεται δηλαδή προσπάθεια για τον έλεγχο της τροφής και αυτό δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας πια.

Ως εκπαιδευτικοί αλλά κυρίως ως άνθρωποι είναι απαραίτητο να ενημερωθούμε για το τι συμβαίνει σ' αυτόν τον τομέα. Μας αφορά όλους, είτε ζούμε σε πόλεις είτε σε χωριά, είτε καλλιεργούμε ένα κήπο, είτε δεν ξέρουμε καν πώς να φυτέψουμε ένα φυτό.


Προσωπικά θορυβήθηκα πριν λίγα χρόνια όταν 
παρακολούθησα τα ντοκιμαντέρ της σειράς 
"Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα" 
που προβλήθηκαν από την ΕΡΤ:

Αυτοκτονώντας με το πηρούνι μας 

και

Από τα μεταλλαγμένα στα βιολογικά

τα οποία μπορείτε εύκολα να τα βρείτε στο διαδίκτυο.

Στο σεμινάριο παρουσιάστηκαν αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ : Εν αρχή είναι ο σπόρος,
όπου μπορούμε να καταλάβουμε τους λόγους για τους οποίους είναι απολύτως αναγκαίο να διατηρήσουμε τις παραδοσιακές ποικιλίες μας και 
το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:
http://biotechwatch.gr/SemenceDoc

Στην ίδια ιστοσελίδα (http://biotechwatch.gr/) αλλά και από το καταπληκτικό ΠΕΛΙΤΙ (http://www.peliti.gr/)
μπορείτε να ενημερωθείτε για όσα συμβαίνουν




Αναδημιοσεύουμε από την ιστοσελίδα του Peliti:

Εν Αρχή ην ο Σπόρος!

Συντάχθηκε απο τον/την Παναγιώτης Σαϊνατούδης | 15 Ιανουάριος 2014 

Εν Αρχή ην ο Σπόρος!

Ο σπόρος είναι ο πρώτος κρίκος της διατροφής μας.

Αιώνες τώρα οι άνθρωποι έσπερναν τους σπόρους τους και καλλιεργούσαν την τροφή τους. Κρατούσαν ένα μέρος του σπόρου για να σπείρουν την επόμενη χρονιά, αντάλλασσαν τους σπόρους τους με τους γείτονες, τους φίλους, τους φιλοξενούμενούς τους από άλλα μέρη και έτσι, από χέρι σε χέρι και από καρδιά σε καρδιά διασφαλιζόταν η διατροφική επάρκεια, η βιοποικιλότητα, και ο πολιτισμός. Τα φυτά με τον καιρό προσαρμόζονταν στο εκάστοτε κλίμα και συνθήκες, και με τη φροντίδα των ανθρώπων γίνονταν ανθεκτικά κι εγκλιματίζονταν πλήρως στα νέα μέρη και διασταυρώνονταν με ντόπια είδη, παράγοντας έτσι νέες ποικιλίες. Έτσι σήμερα τρώμε ελιές, σταφύλια, σιτηρά, όσπρια που ήταν η βασική τετράδα διατροφής των προγόνων μας αλλά και ντομάτες και πατάτες που ήρθαν πριν μερικούς αιώνες από την Λατινική Αμερική, μελιτζάνες και βασιλικό που μας ήρθαν από την Ινδία, και ροδάκινα που μας ήρθαν από την Περσία.

Σήμερα οι διαδικασίες αυτές γίνονται εν πολλοίς μέσα στα εργαστήρια των μεγάλων εταιρειών. Καθώς οι μεγάλες εταιρείες διαθέτουν ανθρώπους και άφθονα χρήματα, πιέζουν όλο και περισσότερο τις κυβερνήσεις να νομοθετήσουν με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα βάζοντας στην άκρη το συμφέρον των πολιτών. Έτσι φτάσαμε σήμερα να απειλείται η ελευθερία του αγρότη να κρατήσει τον δικό του σπόρο, και να αποδίδονται διπλώματα ευρεσιτεχνίας (πατέντες) σε πολυεθνικές εταιρείες για φυσικά αγαθά όπως το μαρούλι και η πιπεριά. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν χαθεί ήδη αρκετές ντόπιες ποικιλίες (μείωση της αγροτικής βιοποικιλότητας), και να κινδυνεύουν να χαθούν πολλές άλλες. Άλλο ένα αποτέλεσμα είναι η υπερ-συγκέντρωση της παγκόσμιας αγοράς σπόρων   σε λίγες μεγάλες εταιρείες (73% της αγοράς στα χέρια 10 αγροχημικών εταιρειών).
Οι ντόπιοι παραδοσιακοί σπόροι είναι «παιδιά του τόπου τους», διαθέτουν προσαρμοστικότητα στις κλιματικές αλλαγές, και απαιτούν λιγότερα (ή και καθόλου) λιπάσματα και φυτοφάρμακα. Αυτό διασφαλίζει: μικρότερο επενδυτικό κεφάλαιο για τον αγρότη, μικρότερες εισροές για λιπάσματα και φάρμακα, μικρότερη επιβάρυνση στο περιβάλλον, ασφάλεια αφθονία και καλές τιμές για τον καταναλωτή, και το κυριότερο, διατροφική ανεξαρτησία σε καιρούς κρίσης!
Μέσα στο 2014 η Ευρώπη θα αποφασίσει και θα νομοθετήσει σχετικά με τη διατροφική ασφάλεια των πολιτών της. Ας τη βοηθήσουμε να αποφασίσει λαμβάνοντας υπόψη πρώτα τον άνθρωπο και μετά τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών. Ας τη βοηθήσουμε να αποφασίσει λαμβάνοντας υπόψη την αγροτική βιοποικιλότητα και την υγεία της Φύσης γιατί έτσι μόνο διασφαλίζεται η υγεία όλων μας

Δείτε επίσης τη διακήρυξη της Βιέννης  

http://www.eu-seedlaw.net/pdf/Declaration_Vienna_2013-11_EL.pdf

Για να μη χάσουμε αύριο αυτά που έχουμε σήμερα

Για περισσότερες πληροφορίες: www.peliti.gr           

Στο τέλος του σεμιναρίου μεταβήκαμε στο χώρο όπου η ομάδα "διασπορείς" διοργάνωσαν τη 3η γιορτή ανταλλαγής παραδοσιακών ποικιλιών. 
Οι "διασπορείς":   συλλέγουν, διασώζουν, καλλιεργούν και αναδιανέμουν στις γιορτές που διοργανώνουν, παλιές παραδοσιακές ποικιλίες λαχανικών, οσπρίων, σιτηρών και βοτάνων. Παραδοσιακές ποικιλίες από την Κρήτη, την Ελλάδα και όλο τον κόσμο. Οι παραδοσιακές ποικιλίες δεν είναι υβρίδια και έτσι μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις και υπερήφανοι που κρατάμε τον δικό μας σπόρο κάθε χρόνο.


Έχοντας στο νου μας αυτά 
και εφοδιασμένοι με ντόπιους σπόρους,
ξεκινήσαμε και φέτος να φυτέψουμε  στο σχολείο μας.

Ξεκινήσαμε με το τραγούδι:

"Ο Μάρτης Μάρτη μίλησε" 



Αρχικά εστιάσαμε στην πρώτη στροφή:

Ο Μάρτης Μάρτης μίλησε και είπε πως θ' αργήσει
έχει ακόμα δυο βροχές και μια για να χιονίσει.
Ένα δεντράκι τ' άκουσε και πήγε να λυγίσει
του είπα να 'χει υπομονή, το φόβο να νικήσει.

Μιας και μιλούσαμε τις προηγούμενες μέρες για τα συναισθήματα, η παραπάνω εικόνα σηκώνει μεγάλη κουβέντα.
Το δέντρο που λυγίζει όμως μου έφερε στο μυαλό το δέντρο του Γουναρόπουλου

(ευχαριστώ Μαρία: pythagoreionip.blogspot.gr).

Για να μη φοβάται, τα παιδιά του ζωγράφισαν διάφορα ζώα που θα το συντροφεύουν.

Έπειτα εστιάσαμε στη δεύτερη στροφή του τραγουδιού:

Ό,τι αργεί κι ό,τι στη γη είναι βαθιά κρυμμένο
πάλι στο φως θα βαφτιστεί και θα 'ρθει ευλογημένο.

Τι μπορεί να κρύβεται μέσα στη γη;
(ευχαριστώ αστροπελέκι:astropeleki.wordpress.com)

Εκτός από θησαυρούς, τυφλοπόντικες, ποτάμια(!), μυρμήγκια, ρίζες κτλ, κρύβονται και σπόροι!

Έτσι αρχίσαμε να μιλάμε για τους σπόρους
χρησιμοποιώντας κάποιες ιδέες από την περυσινή μας ανάρτηση: magikokapelo.blogspot.gr


Φυτέψαμε βέβαια σε κυπελλάκια φυτωρίου ντόπιους σπόρους ντομάτας, καλαμποκιού και ηλίανθου.

Παίξαμε κι ένα γλωσσικό παιχνίδι με συλλαβές:

Φύτεψα λαχανικά αλλά ο ποντικός έφαγε ένα κομμάτι:

Έτσι, φύτεψα
_-μά-τα, _-νά-κι, _-μμύ-δι, _-γγού-ρι, _-λα-μπό-κι κτλ...
Τι έφαγε ο ποντικός;

Χρησιμοποιήσαμε τα παρακάτω λογισμικά:

 http://www.bbc.co.uk/schools/scienceclips/ages/5_6/growing_plants.shtml
(ευχαριστώ niparrianwn.blogspot.gr/)

Tux Paint

http://www.procreo.jp/labo/flower_garden.swf
 (ευχαριστώ Έφη μου: http://effiekyr.wordpress.com/games/)
όπου σε κάθε κλικ φυτρώνει κι ένα λουλούδι!!!



Ελπίζω η παρακάτω εικόνα να παραμείνει εικόνα:

(εικόνα: www.ramnousia.com/

γνωρίζοντας ότι η ελπίδα είναι ό,τι χειρότερο 
όταν δεν συνοδεύεται από πράξεις...